100 50

I nxntnr

'sa»<"t • • *

ST^^WwSiMH

*>^{C 14    rrł}” *"“« ^K*^ "• P«*-a~« Od Pr„_myu, <»₍ R S*>« I M

Ł*ż£r    »*ImZ

rss •-tr'Tt^TSKrsuErj ‘r.-s-sr. •--— ygt * ,'JS.n.

bogactwo Jasów; w Bieszczadach zajmują one obccme ponad 50% powierzchni (pow. Lesko i Ustrzyki Dolne). Las - obok charakterystycznego rusztowego układu pasm górskich — stanowi tu jeden z wiodących elementów krajobrazu. Jedną z cech decydujących o odrębności Bieszczadów od pozostałych krain beskidzkich jest występowanie tu wyłącznie lasów regla dolnego, brak natomiast zupełnie piętra regla górnego i kosodrzewiny. W pasie ciągnącym się na wysokości od 450 do około 850 m panują lasy mieszane — bukowo-jodłowe lub liściaste — bukowo-jaworowc z niewielkim udziałem świerka. Powyżej, aż do górnej granicy lasu, przebiegającej w Bieszczadach na wysokości zaledw ie 1150— 1220 m, a więc znacznie niżej niż w Beskidach Zachodnich, panują czyste buczyny karpackie. W strefie towarzyszącej górnej granicy lasu bujnie rozkrzewiają się zarośla olchy kosej (zielnej); w okresie gęstego zaludnienia Bieszczadów i rozwijającego się tutaj pasterstwa — olcha kosa, niszczona w związku z akcją poszerzania pow ierzchni pastwisk, została niemal całkowicie wypleniona, a obecnie powraca ona na swoje naturalne siedliska. Nad potokami i w obrębie porzuconych osiedli obserwuje się również niezwykle dynamiczny rozwój olszyny karpackiej, której głównym składnikiem jest olcha szara.

Powyżej piętra leśnego rozpoczyna się piętro połonin — rozległych, latem niezwykle bogato ukwieconych łąk górskich, odznaczających się dużym udziałem gatunków- wysokogórskich. Wśród gatunków' wschodniokarpackich na uwagę zasługują wilczomlecz karpacki, goździk skupiony, tojad wiechowaty, fiołek dacki, chaber Kotschy'ego, prosienicznik jednogłówkowy, zawilec narcyzowy, turzyca siedmiogrodzka i wiele innych.

Bieszczady stały się ostoją dla wielu przedstawicieli świata zwierzęcego bądź żyjących dawniej również na Niżu Polskim, lecz obecnie zupełnie wytępionych, bądź reprezentujących wyłącznie faunę górską. W najwyższych pasmach Bieszczadów

NT

»A«Mn