W każdym nasyconym roztworze, który pozostaje w kontakcie z fazą stałą substancji rozpuszczonej, ustala się stan równowagi między substancją w roztworze i jej osadem. Jeżeli substancja rozpuszczona jest mocnym elektrolitem, na przykład słabo rozpuszczalną solą, to nasycony roztwór zawiera poszczególne jony tej soli, które pozostają w równowadze z fazą stałą, na przykład:
CaSO^ ^ Ca%, + S042 (f)
Stan równowagi międzyfazowej opisuje - jak każdą równowagę chemiczną - prawo działania mas i stała równowagi K:
K , [Ca^JISCy-J
[CaSO^.j]
Wartość liczbowa stałej równowagi jest niezmienna w stałej temperaturze. Niezmienny jest również człon [CaSO^^], który można przenieść na lewą stronę równania: K • [CaSO^l - [CaJ*(f)l [S047 (())
aby w ten sposób uzyskać nową stałą, nazywaną iloczynem rozpuszczalności i oznaczaną symbolem K, (indeks.« od ang. solu bili ty - rozpuszczalność):
Należy podkreślić, że iloczyn rozpuszczalności jest iloczynem stężeń molowych jonów w nasyconym roztworze. Aktualny iloczyn stężeń jonów jest równy iloczynowi rozpuszczalności dopóty, dopóki istnieje faza stała. Nic ma znaczenia, czy jest jej kilka miligramów, czy kilka gramów. W roztworach nienasyconych aktualny iloczyn stężeń jest mniejszy od iloczynu rozpuszczalności.
W przypadku elektrolitów niebinamych A„B„ dysocjujących według schematu: A„B„ -> /tA* + mB'
iloczyn rozpuszczalności jest iloczynem stężeń molowych jonów w wykładnikach potęgowych współczynników stechiomctrycznych (n, m) określających liczbę moli jonów danego znaku powstających z jednego mola fazy stałej AaB„:
k, = [a nr-tPT
Na przykład dla Bi2S,:
K, = [Bi3*]2 • [S2-]5
Posługując się iloczynem rozpuszczalności, można przeprowadzić szereg ważnych obliczeń związanych z rozpuszczalnością elektrolitu.
Rozpuszczalność można oznaczyć doświadczalnie, jeżeli jest znaczna, ale w przy padku substancji słabo rozpuszczalnych bywa to niewykonalne. Natomiast iloczyny rozpuszczalności obliczone z danych termodynamicznych dla wielkiej liczby substancji są powf./oclime dostępne w tablicach.
tworu, a ściślej - jest stosunkiem liczby moli substancji rozpuszczonej («) do objęte nasyconego roztworu:
n Tmoll
substancji jest równa liczbie moli jednostek formalnych w jednym litrze nasycon-roztworu.
a więc po prostu stężeniem molowym nasyconego roztworu w określonej temperatui W przypadku substancji jonowej A„BW, będącej mocnym elektrolitem, określę „mol substancji rozpuszczonej” należy rozumieć jako mol jednostek formaln; (A'*)„ (B* )m, które przeszły z fazy stałej do roztworu. Rozpuszczalność molowa tal
o znanym iloczynie rozpuszczalności
Przykład 7.6 Obliczanie rozpuszczalności molowej soli trudno rozpuszczali
Obliczyć rozpuszczalność molową soli Pbl,. Jej iloczyn rozpuszczalności wynosi 1,4 • 10*. Rozwiązanie
Równowagę w roztworze nasyconym Pbl, przedstawia równanie:
Pbl, i± Pb2* + 21
lloczyn rozpuszczalności K, = [Pb2*l (l‘)2
(Pb2*) » S |l l2» 2S
Rozpuszczalność molowa S jest równa całkowitemu stężeniu molowemu substancji rozpu czonej. Tyle samo, czyli S, wynosi stężenie jonów Pb2*, ale stężenie jonów I* jest dwukrot większe:
Zatem
Odpowiedź Rozpuszczalność molowa soli Pbl2 wynosi 1.5 • 10*ł mol/l. Uwagi:
A„Bm r* nA" + mB1
zachodzą relacje:
t. Zależność między rozpuszczalnością molową (5) i iloczynem rozpuszczalności (K.) mo. uogólnić. Dla równowagi:
K,« |A»*1* (B* |"; |A-1 = nS; |B> | - mS
Na przykład dla elektrolitu czterojonowego AB,:
n = t, m = 3, I’-V • .V * " • 27V
Dla elektrolitu trójjonowcgo ABC, np. MgNI 1,1*0,:
MgNH4PO, Mg'* ♦ NU/ ♦ 1*0,'
iMg2*i - |NH/| iro/i ■ N