166 167

166 9. Projektowanie instalacji wodociągowych

rych umieszcza się zbiorniki. Przewody rozdzielcze prowadzi się nad podłogą piętra technicznego. Układy takie są stosowane dość rzadko, ze względu na konieczność stosowania zbiorników ustawianych na piętrach technicznych. Ponadto wysokość ciśnienia przed baterią na najwyższej kondygnacji każdej strefy jest niewielka i równa różnicy geometrycznej położenia baterii i zbiornika, przez co nie uzyska się wymaganej dla baterii z perlatorem wysokości ciśnienia wody 10 m (ciśnienia

1    bar).

Dla budynków z instalacją wielostrefową wymaga się wykonania, co najmniej

2    połączeń wodociągowych z osobnych przewodów rozdzielczych sieci miejskiej w celu uzyskania większej niezawodności dostawy wody do budynku.

Schemat instalacji wielostrefowej zasilanej w wodę z dwóch niezależnych przewodów' rozdzielczych i ze zbiornikiem wodociągowym - terenowym pokazano na rys. 9.14. Pierwsza strefa instalacji wew nętrznej zasilana jest w wodę bezpośrednio z połączenia wodociągowego, a dwie pozostałe strefy poprzez zbiornik i stacje pod-wyższania ciśnienia. Ze zbiornika wodociągowego woda doprowadzana jest również do hydrantowej instalacji przeciwpożarowej.

9.2.2. Instalacje wody ciepłej

Woda zimna przeznaczona do spożycia przez ludzi może być podgrzana w małych ilościach dla potrzeb jednego mieszkania lub nawet jednego przyboru sanitarnego. Urządzenia do miejscowego przygotowania wody ciepłej są omówione w rozdz. 12.

Dla potrzeb całego budynku wodę ciepłą przygotowuje się centralnie w wymiennikach ciepła zlokalizowanych w w’ęźle cieplnym. Zgodnie z rozporządzeniem [92] z 2002 r., temperatura w^fody cieplej w budynkach (poza budynkami jednorodzinnymi, zagrodowymi i rekreacyjnymi) powinna wynosić przed punktami czerpalnymi 55'C i nie więcej niż 60'C. W instalacji ciepłej wody należy przewidzieć stały obieg wody. Cy rkulację należy przewidzieć również w przewodach stanowiących połączenie od pionu do armatury czerpalnej, jeżeli pojemność przewodu przekracza 3 dm -\

Instalacja ciepłej wody powinna być tak zaprojektowana, aby możliwe było przeprowadzenie jej okresowej dezynfekcji termicznej wodą o temperaturze nie niż-szej niż 70^CC. Wymagania zawarte w rozporządzeniu stanowią wiele trudności eksploatacyjnych, co szczegółowo omówili autorzy artykułu [60J.

9.3. Stacja podwyższania ciśnienia wody

Instalacje wewnętrzne z dolnym rozdziałem wody zasilane bezpośrednio z sieci wodociągowej mogą być projektowane tylko wtedy, kiedy wysokość ciśnienia dyspozycyjnego H2 jest większa od wysokości ciśnienia wymaganego dla doprowadzenia wody do punktów czerpalnych H, w przeciwnym razie, kiedy zachodzi zależność, że Hi < H, wówczas w układ instalacji należy włączyć pompy. Wyznaczenie wysokości ciśnienia omówiono w rozdz. 8 i pokazano na rys. 8.5 i 8.6.

Do najczęściej stosowanych urządzeń do podnoszenia i utrzymywania ciśnienia wody należały od wielu lat - urządzenia hydroforowe. W tycłj tradycyjnych rozwiązaniach, osobno projektowano i dobierano z katalogów zespoły pomp, zbiorniki hydroforowe, sprężarki i osprzęt. Zasady projektowania urządzeń hydroforowych z jedną lub z kilkoma pompami roboczymi omówiono szczegółowo we wcześniej wydanych książkach [106, 110]. Obecnie montowane w instalacjach stacje podwyższania ciśnienia stanowią jeden atestowany wyrób ustawiany na wspólnej podstawie.

Zestawy hydroforowe typu ZI ł-CR wykonane są z zastosowaniem wielostopniowym pomp typu CR produkowanych prze/, firmę G rund fos. Typoszereg składa się z zestawów wyposażonych w 3 do 6 równolegle współpracujących pomp, z których jedna stanowi czynną rezerwę zestawu. Na kolektorze tłocznym montowane są zbiorniki ciśnieniowe stalowe o pojemności 35 dm^ł z membraną kauczukową wewnątrz, oddzielającą wodę od sprężonego powietrza. Liczba zbiorników waha się od 1 do 3 zależnie od wielkości zestawu. Przykład zestawu ZH pokazano na rys. 9.15.

R>>. 9.15. Stacja podwyższania ciśnienia SPC (Instakompact). 1 - pumpy. 2 - kolektor ssawny, 3 - kolektor tłoczny, A - szafa sterownicza, 5 zbiornik ciśnieniowy.

9.4. Wodne instalacje przeciwpożarowe

9.4.1. Bezpieczeństwo pożarowe

Podstawowym aktem prawnym dotyczącym ochrony przeciwpożarowej jest ustawa z 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz.U. nr 147 z 2002 r., zm. Dz.U. nr 52 z 2003 r.). Na podstawie ustawy, minister wydał szczegółowe rozporządzenie o przeciwpożarowym zaopatrzeniu w wodę oraz o ochronie budynków.

Wymagania dotyczące bezpieczeństwa pożarowego zawarł minister Infrastruktury, w rozporządzeniu, które wynika z prawa budowlanego [92]. Budynki i urządzenia z nim związane powinny być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby w razie pożaru było zapewniane ograniczenie rozprzestrzenienia się ognia i dymu,