169

ciężkie płyty zrośniętych ze sobą łusek. Zoaty mają około 180 cm wysokości i 2,5 m długości. Ich głowy przypominają głowy węży albo żółwi, lecz mają szeroką, mocna czaszkę, która mieści ich stosunkowo duże mózgi.

Ich głowy przypominają głowy węży lub żółwi, jednak czaszki są szerokie i Irarcłzo rwanie, .służąc osłoną stosunkowy dużym mózgom. Nieznacznie wysklcpione kości głowy, duże oczy i .sz<‘rokie usta nadają ich twarzom wyraz ciągłego skrewienia. Kolor skóry w^rałia się txł ciemnobrązowego, przez kasztanowaty do różowego. Zoaty nie noszą ubrań ani zbroi, gdyż łuski chronią je tak przed pogodą, jak i ciosami wrogów.

Ich charakterystyczną bronią jesL długi, drewniany kij. zakończony cylindrem z czarnego, opasanego metalem kamienia. Metal błyszczy srebrzyście i pokrywają go dziwne sym-1k>1c, które są nie do odszyfrowania dla innych ras. Ta broń używana jest jako dwuręczna maczuga i tylko zoat może ją efektywnie wykorzystać. Wszystkie zoaty mówią zgrzytliwym i grzmiącym językiem. Mogą również porozumiewać się w elficldm, a czasami językiem druidów'.

Cliarakten Neutralny.

Cechy psychologiczne: Zoaty wzbudzają strach w goblinoidach i reptiłłionach.

Zasady specjalne Zgaty mają 65% szans na władanie czarami kapłana diuidzkiego poziomów 1-4, wraz z odpowiednią liczbą punktów magii. Nie mają jednak duchów opiekuńczych, ani nie posiadają związanych z nimi zdolności. W celu określenia poziomu magii zoata rzuć KU): rezultat 1 - 4 oznacza poziom I; 5 - 7 - poziom 2; 8 9 • poziom .5; 10 -poziom 4. Wielka maczuga zoata ma 25% szans na to, że jesL na niej wycięcy (100% w przypadku osobnika, używającego czarów) Ran Cięcia i Uderzenia (patrz Magia). Każda istota z Siła mniejszą niż 4 otrzymuje modyfikator -20% do W\V, jeśli próbuje władać maczugą zoata. buski dają im 3 punkty pancerza na tułowiu i zadzie oraz 1 punki na wszystkich [x>zostałych częściach dala.

—

ZWIERZĘTA STADNE

Istnieje kilka gatunków roślinożernych zwierząt stadnych, które można spotkać w’ Starym Święcie, poczynając od bydła rogatego, a kończąc na dzikich bizonach. Chociaż różnią się one wielkością, silą i innymi szczegółami, mają wiele wspólnych cech i dlatego zostały tu opisane w.s-xjlnie. Dwa konkretne przykłady (bizon i łoś) są opisane bardziej szczegółowo.

Dzikie zwierzęta stadne tworzą małe grupy, zawierające zwykłe jednego byka, 2K-1 samice i 2Kó cielaków. W większości przypadków są płochliwe i udekają od każdego potencjalnego zagrożenia czy źródła hałasu, ale czasami nic można przewidzieć ich reakcji mogą zaatakować przeciętnie w około 45% przypadków. Niektóre gatunki bywają bardziej agresywne podczas mi (wczesna wiosna). Nawet krowy, które są zazwyczaj uległe mogą stać się całkiem niebezpieczne, jeśli ktoś wyraźnie zagraża ich młodym. Rogate zwierzęta atakują przez uderzenie rogami, wszysckLe inne kupicie.

Domowe zwierzęta (owce. kozy itp.) .są zwykle przyzwyczajone do ludzi i dlatego są bardzo potulne. Jednak wielu farmerów trzyma psy, albo w inny sposób chroni swoją trzodę przed bydłokradami.

Bizony to gatunek dzikiego bydła. Przypominają bydło udomowione, z wyjątkiem tego. że są znacznie masywniejszej budowy i mają grulłe, zmierzwione futro pokrywające głowę i barki. Sierść jest brązowa, a futro - ciemnobrązowe lub czarne.

Zasady specjalne: Grube kości i rogi na czaszce bizona dają mu 3 punkty pancerza na głowic.

Łosic są największa zwierzyną płową w Starym Świecie, żyjącą na skraju wielkich lasów na obszarach wyżynnych i górskich. Dorosły samiec ma w kłębie około 1,5 metra; szyja, głową i rogi prawie podwajają tę wysokość. -Samo poroże może osiągać 1,5 metra sz.e-rokości. Samice i cielaki nie mają rogów.

Mieszkańcy Starego Świata ciągle żyją w strachu przed wilkołakami, Istotami zmieniającymi swą postać, które nawiedzały dawne puszcze - i być może żyją tam do dziś. Zwier/jolaki są ludźmi, zdolnymi do transformacji własnego ciałą w postać innej istoty, zwykle wilka. W Norsce nie poluje się na nie. ani się ich nie prześladuje, gdyż są wszędzie, a często same przyłączają się do berserkerów podczas bitwy, W ludzkiej formie zwierzołak niczym nie różni się <xl zwykłego człowieka i może sam nie być świadom swej prawdziwej natury.

Budowa dała: Człowiek, liędący zwierzoła-kicm może zmieniać się w jedno, inne zwierzę. W Starym Świecie jest to zwykle wilk, chociaż, dzikołaki. niedżwiedziołaki. koipłaki, a nawet bizonołaki są znane, choć stosunkowo r/atlko spotykane. Być może istnieją zwierzołaki innych gatunków, chociaż jeszcze nie doniesiono o takich przypadkach. W Nor sce niedżwiedziołaki są dość pospolite - chociaż nie tak łiardzo jak wilkołaki - i żyją w ludzkich społecznościach, nic powodując wielkich napięć.

Charakter: Dowolny, ale większość ma neutralny.

169