8.5. Pamięci EEPROM/Flash
mnąc suwak w dół i zasłonić prostokątny otworek. Istnieje kilka odmian dyskietek li-ncalowych:
• DD (ang. Double Density) — dyskietka podwójnej gęstości, umożliwiająca zapis | 720 KB. Brak okienka w lewym górnym rogu.
• HD (ang. High Density) — dyskietka wysokiej gęstości, umożliwiająca zapis 1,44 MB. Ma okienko w lewym górnym rogu.
• ED (ang. Extra High Density) — dyskietka bardzo wysokiej gęstości, umożliwiająca zapis 2,88 MB. W lewym górnym rogu znajdują się dwa okienka.
Ii Coraz większą popularność zyskują nośniki wykorzystujące pamięć Flash. Przyjmują I 3ne formę kart pamięci, pendrive’ów czy dysków Flash i skutecznie zastępują dyskiet-ki, płyty CD/DVD, a ostatnio coraz częściej dyski twarde.
Pamięć Flash jest odmianą pamięci EEPROM (ang. Electrically-Erasable Programmable Read-Only Memory), która pozwała na kasowanie danych za pomocą prądu elektrycz-I nego — w przeciwieństwie do pamięci EPROM kasowanej światłem ultrafioletowym. Flash jest odmianą pamięci ROM, więc przechowuje dane nawet po odłączeniu napięcia. Pamięci Flash zapisują informacje sekwencyjnie, dlatego nadają się do roli pamięci [ masowej, nie mogą być natomiast używane jako pamięci operacyjne
Pierwszymi nośnikami wykonanymi w technologii Flash były karty pamięci (ang. memory card) stosowane w cyfrowych aparatach fotograficznych, komputerach przenośnych i stacjonarnych, telefonach komórkowych, odtwarzaczach MP3/MP4 itp. W ciągu kilku lat powstały różne standardy pamięci Flash (rysunek 8.23). Do najpopularniejszych należą:
• MultiMedia Card (MMC). Standard kart Flash opracowany przez firmy SanDisk oraz Siemens w 1997 r. Niewielkie rozmiary (24x32x1,4 mm) i waga spowodowały, że karta stała się dość popularna.
181