199 2

4.4. PODZIAŁ TURBIN

w turbinach dla elektrowni jądrowych, w których przy stosunkowo małym dyspozycyjnym spadku entalpii, strumienie objętości pary są bardzo duże.

Jak już powiedziano w podrozdziale 4.2, w turbinach ze stopniami akcyjnymi, celem poprawienia ich sprawności, we wszystkich stopniach jest stosowany stopień reakcji q = 5-r15%. Pomimo występowania niewielkiego rozprężania w łopatkach wirnika stopnie te nazywają się tradycyjnie akcyjnymi. Reakcyjność q stopni turbiny rośnie wraz z kierunkiem przepływu pary w turbinie, tak że ostatnie stopnie osiągają dużą wartość reakcyjności. Dla długich łopatek, np. dla ostatnich wylotowych stopni turbiny kondensacyjnej reakcyjność rośnie wzdłuż wysokości łopatki - od średnicy wewnętrznej do zewnętrznej. Na rysunku 4.7 przedstawiono taką łopatkę, z zaznaczeniem na trzech różnych wysokościach kanałów międzyłopatkowych, utworzonych przez dwie sąsiednie łopatki wirnikowe 5. Kanały międzyłopatkowe na najniższej wysokości są czysto akcyjne (porównaj z rys. 4.la). Na końcu łopatki reakcyjność jest największa.

Rys. 4.7. Końcowa łopatka turbiny kondensacyjnej wraz z profilami na jej trzech różnych wysokościach 1 - kierownica; 2 - łopatka wirnika; 3 - komora wraz z kanałem odwadniającym; 4 - wieniec stojanowy; 5 - wieniec wirnikowy

4.4.    PODZIAŁ TURBIN

4.4.1. Czynniki podziału turbin

Podziału turbin można dokonać ze względu na wiele czynników, m.in.:

-    zasadę działania: akcyjne (akcyjne ze stopniowaniem ciśnienia oraz akcyjne ze stopniowaniem prędkości (stopnie Curtisa)) i reakcyjne;

-    kierunek przepływu pary: osiowe i promieniowe;

-    stan czynnika termodynamicznego: na parę przegrzaną z ciśnieniem pod-i nadkrytycznym lub na parę nasyconą (stosowane w elektrowniach jądrowych);

199