20090126 172250

W badaniach psychologicznych Władysława K. zastosowano test Rorschacha, test zdań niedokończonych, TAT, MPI oraz skalę inteligencji Wechslera i testy psychoorganiczne Bender i Bentona. Stwierdzono ponadprzeciętny poziom rozwoju intelektualnego oraz brak zaburzeń w rozwoju poszczególnych funkcji poznawczych. Wyniki badania testami psychoorganicznymi mieściły się w granicach normy.

Badany wykazał też in.in. podwyższony poziom neuroty-znui, obniżony nastrój, reakcje depresyjne, niedojrzałość emocjonalny i społeczny. Ujawnił slaby tolerancję na stres, jego zachowanie w sytuacji stresu łatwo ulega dezorganizacji; przejawia on wówczas bezradność, brak wiary we własne możliwości, skłonność do przeżywania lęków. Wykazał mały zdolność rozwiyzywania sytuacji trudnych, brak wypracowanych sposobów i mechanizmów radzenia sobie w takich sytuacjach. Ujawnił też przeciętny poziom samooceny oraz tendencję do przedstawiania się w pozytywnym świetle. Te ostatnie wyniki różniły się od poprzednio uzyskanych przez niego podczas badania psychologicznego wykonanego na trzy miesiyce przed badaniem w IES. Wytworzenie takiej postawy prawdopodobnie miało charakter obronny, zwiyzany z przedłużaniem się postępowania, a w tym niepewnościy co do oceny przez syd roli badanego w zabójstwie

Badany przejawiał też słabe zdolności twórcze, mały elastyczność procesów myślenia. W zwiyzku ze swoim udziałem w przestępstwie ujawniał poczucie winy. Przeżywał też silny lęk przed zemsty ze strony Henryka P.

W toku postępowania przygotowawczego Władysław K. był pięciokrotnie przesłuchiwany. Analiza wszystkich złożonych przez niego zeznań wykazała, że są one stałe co do zasadniczego przebiegu wydarzeń. Podawana przez niego relacja była spójna i logiczna, osadzona w kontekście sytuacyjnym. Charakter występujących w zeznaniach zmian był zwiyzany z warunkami dokonywania spostrzeżeń i prawidłowościami procesów pamięci. Dodatkowym czynnikiem zniekształcającym byl wpływ alkoholu. Istotnym zagadnieniem było rozważenie hipotezy o fałszywym oskarżeniu (fenryka P. Biegli przyjęli, że przeciwko tej hipotezie przemawiają:

^: brak motywów do takiego oskarżenia znajomość z Henry kiem I’. miała luźny charakter, nie było między nimi żadnych konfliktów, co obydwaj zgodnie stwierdzili;

⁰ złożenie zeznań obciążających Henryka P. stawiało Włodysla wa K. w sytuacji narażenia się na ryzyko zemsty z jego strony;

+34    ---------- 75'ns;; Litkimicz-Ohtilziiiikii------------

• wyniki badań psychologicznych Władysława K., które wykazały, że jest on osobą o słabej tolerancji na stres, łatwo ulegającą dezorganizacji, w sytuacjach trudnych przeżywającą lęk i niepokój; jest więc mało prawdopodobne, aby mógł tolerować silne napięcie emocjonalne związane z konsekwencjami fałszywego oskarżenia Henryka P.; ponadto Władysław K. nie przejawiał zdolności twórczych i ujawnił brak skłonności do fantazjowania; fakt ujawnienia zajścia mógł być związany z koniecznością rozładowania napięcia spowodowanego jego ukrywaniem.

We wnioskach biegli psychologowie stwierdzili, że świadek Władysław K. nie przejawia zaburzeń w zakresie zdolności do spostrzegania i odtwarzania spostrzeżeń ani skłonności do konfabulacji, jego zeznania są spójne, logiczne, osadzone w kontekście sytuacyjnym. Stwierdzone zniekształcenia dotyczą drugorzędnych szczegółów, nie mają istotnego wpływu na istotę zeznań. W ocenie zeznań Władysława K. należy się jednak liczyć z postawą obronną.

Przypadek nr 7: J.2., 13 lat

Jolanta S., lat 13, występowała jako świadek-pokrzywdzona w sprawie przeciwko swojemu ojczymowi, Janowi S. oskarżonemu o dokonanie wobec niej czynu z art. 200 § 1 k.k. Sąd zwróci! się do biegłych o przeprowadzenie badań psychologicznych małoletniej celem ustalenia następujących okoliczności:

^J poziomu rozwoju umysłowego małoletniej Jolanty S., możliwości postrzegania i odtwarzania przez nią faktów,

® możliwości pozostawania Jolanty S. pod wpływem osob trzecich, a w szczególności matki,

° skłonności dziecka do konfabulacji,

⁰ szczerości zeznań dziecka w świetle użytego przez dziecko słownictwa i zachowania dziecka po zdarzeniu,

° wpływu zdarzenia na psychikę dziecka, przy założeniu, że zdarzenie miało miejsce.

Matka małoletniej Barbara S. podała m.in., że od sierpnia 1998 r. nie mieszka wraz z mężem. Przyczyną rozpadu małżeństwa było „niewłaściwe zachowanie się męża wobec córki." Od około 1997 r. Jar. S. często bil Jolantę, na co wskazywały ślady na jej ciele takie jak pręgi od pasa, zaczerwienienia i sińce na twarzy. Barbara S. zaobserwowała też, że córka stała się płaczliwa, nerwowa i zamyślona. Ponadto zauważyła u córki otarcia naskórka na wewnętrzni