2011 10 24W3

POLITYKA SPOŁECZNA- STRUKTURA SPOŁECZNA- WARTOŚCI SPOŁECZNE. MODELE POLITYKI SPOŁECZNEJ.

1.    Polityka społeczna jako nauka ma charakter praktyczny, dotyczy bowiem aktywności człowieka, wykorzystując metody z innych nauk. bada szczególne sytuacje życiowe.

2.    Zainteresowania polskiej polityki społecznej jako nauki obracają się obecnie wokół pytania o zasięg socjalnej interwencji państwa, a tym samym, o jakość realizowanych funkcji socjalnych.

3.    Przedmiotem zainteresowania polityki społecznej stały się niedostrzegalne wcześniej - ryzyka socjalne i nierówne szanse, wynikające z powiązań rynku i społeczeństwa.

4.    Przedmiotem polityki społecznej stały się dwa typy nowych, równoległych sytuacji- opiekuńczcj-związanej z ochroną przed nierównościami i ryzykami socjalnymi oraz - aktywnej- związanej z kształtowaniem struktury społecznej odpornej na kryzys.

Ad. a. narzędziami stosowanymi w pierwszym typie sytuacji są np. zasiłki, pomoc rzeczowa, domy

pomocy społecznej.

Ad. b. narzędziami stosowanymi w drugim typie sytuacji są: ruchy podatkowe, przemiany własnościowe.

miejsca pracy, edukacja, migracje.

5.    Polityka społeczna konfrontuje się z ustrojem gospodarki rynkowej i jest sprzężona z polityką ekonomiczną.

6.    Polityka to walka o zdobycie władzy nad państwem, jej utrzymanie, utrwalanie i powiększanie. Pełna władza nad państwem oznacza możliwość dowolnego kształtowania tej organizacji, czyli m.in. jej ustroju, a w' tym jej celów', zasad członkostwa i wewnętrznej organizacji ( organy państwa i relacje między nimi) itd.

7.    Władza nad państwem to również władza nad jego obywatelami.

8.    Polityka społeczna jest rodzajem polityki publicznej i wiąże się z instrumentalnym wykorzystaniem władzy w państwie do osiągania wszechstronnego dobrobytu obywateli, z uwzględnieniem nierówności socjalno- ekonomicznych oraz nierówności władzy między rożnymi grupami obyw-atcli.

9.    Aspekt, w którym władza jest celem nazwiemy politykowaniem, aspekt w którym jest ona środkiem lub instrumentem do realizacji innych celów nazwiemy rządzeniem.

10.    Cechą charakterystyczną rządzenia nie jest jego cel , ale instrument, czyli władza nad państwem. Wszystko, co za pomocą tego instrumentu ludzie zechcą osiągnąć, będzie tym samym celem rządzenia.

11.    Polityka nastawiona wyłącznie na trwały sukces gospodarczy- rozumiany jako zapewnienie ciągłego wzrostu produktu, zrównującego się z potrzebami obywateli- nie wystarczy dla zapewnienia wszystkim obywatelom wszechstronnego dobrobytu na odpowiednim poziomie, ponieważ część