215

27

Zasady systematycznego odczytywania elektrokardiogramu

Po lewej stronie kartki zapisuj częstotliwość serca, odstęp PR, szerokość zespołu QRS, odstęp QT, a następnie wszystkie nieprawidłowości. Po prawej stronie notuj swoje wrażenia, na przykład wnioski wyciągnięte z zauważonych nieprawidłowości.

1.    Aby obliczyć częstotliwość serca, podziel 300 przez liczbę dużych kratek (to jest

0    boku 5 mm), mieszczących się pomiędzy kolejnymi zespołami QRS. Wynik zaokrąglaj do 5 albo 10. Rytm zatokowy o częstotliwości poniżej 55/min opisuj jako wolny, a powyżej 100/min jako przyspieszony. Jeżeli pacjent ma migotanie przedsionków, policz załamki R w ciągu 6 sekund (30 dużych kratek; 30 x 0,2 = 6 s)

1    podaj średnią częstotliwość w przeliczeniu na minutę (mnożąc wynik przez 10).

2.    Odstęp PR dłuższy od 0,2 s opisuj jako blok przedsionkowo-komorowy (AV) pierwszego stopnia. Skrócenie odstępu PR poniżej 0,12 s odczytuj jako preekscytację, o ile wektor P nie jest nieprawidłowy (np. ujemny załamek P w odprowadzeniu I albo aVF), a wówczas opisuj ektopowe położenie rozrusznika.

3.    Szerokość zespołu QRS to odległość od początku do końca obrysu zespołu QRS w odprowadzeniu, w którym jest on najszerszy. Zespół QRS szerszy od 0,09 s oznacza zaburzenie przewodzenia, np. blok odnogi, blok wiązki albo dodatkowe włókna przedsionkowo-komorowe. Jeżeli nie zachodzi żadna z powyższych możliwości, opisuj „niespecyficzne zaburzenia przewodzenia śródkomorowego".

4.    Sprawdzaj główne wychylenie zespołu QRS w „odprowadzeniach krytycznych” (I i aVF). Jeżeli główne wychylenie jest ujemne, oznacza to nieprawidłowe odchylenie osi QRS, które należy opisać jako odchylenie osi w prawo (jeżeli kąt jest większy od +90°), odchylenie osi w lewo (jeżeli kąt zawiera się w przedziale od 0° do -30°) albo skrajne odchylenie osi w lewo (jeżeli kąt przekracza -30”). Wszystkie odchylenia osi w lewo oznaczają blok przedniej wiązki lewej odnogi, jeżeli końcowe wychylenie zespołu QRS w aVR jest dodatnie, a w odprowadzeniu I nie ma załamka S.

5.    Szukaj objawów przerostu lewej komory serca (LVH) w postaci kryteriów amplitudy dla odprowadzeń kończynowych (wskaźnik Lewisa lub Ungerleidera). Następnie Sprawdź kryteria amplitudy dla odprowadzeń przedsercowych, zwłaszcza S_Vi + Rvr, (albo Sva 4- K_Vb) = 35 mm. Nie opisuj jednak LVH, dopóki nie stwierdzisz innych jego objawów w EKG, np. zaburzeń ST-T, przeciążenia lewego przedsionka albo morfologii niezupełnego bloku lewej odnogi. W przeciwnym razie poprzestań na stwierdzeniu „niespecyficznego wzrostu amplitudy”. Jeżeli w EKG występują cechy przeciążenia lewej komory, a nie są spełnione kryteria amplitudy dla I.VH, opisz „podejrzenie LVH bez spełnionych kryteriów amplitudy”, zwłaszcza gdy końcowa część ujemnego załamka T jest nieznacznie dodatnia.

6.    Jeżeli w odprowadzeniach krytycznych załamek T jest ujemny, a prawdopodobną przyczyną jest LVH albo blok odnogi pęczka Hisa, nie trzeba o tym wspominać. Jeżeli głębokość ujemnego załamka T wynosi co najmniej 5 mm, opisuj „niedokrwienie lub włóknienie mięśnia serca”. Niedokrwienie sugeruje, że zmiany rnogą mieć charakter ostry. Zazębiony załamek T interpretuje się jako „niespecyficzne zniekształcenie załamka T”,

219