21

Trawy i rośliny trawiaste

Trawy (wiechlinowate)

Poaceae/Gramineae

Stokłosa płonna

Bromus sterilis L.

0    V-VII l 30-80 cm ĘfĘ

Li. owłosione; języczek ze szczeliną i frędzlami; poch. z delikatnymi wioskami; źdźbło pod wiechą nagie; wiecha luźna, rozpierzchła, z ostrymi rozgałęzieniami; ość dłuższa niż plewka dolna; kioski równowąskie; plewka dolna bezostna lub krótkooścista. A Suche obrzeża lasów, miejsca ruderalne; częsta. Niemal cala Europa; obydwa gatunki w Polsce pospolite na niżu.

Podobna jest stokłosa dachowa (Bromus tectorum L.), ale lod. u góry owłosiona, wiecha skierowana w jedną stronę, górne gałązki pokryte delikatnymi włoskami; drogi, waty, rowy żwirowe. Europa Środkowa

1    Południowa.

_ Stokłosa groniasta

Bromus racemosus L.

0 V-VI l 30-80 cm

Rośl. jasnozielona; wiecha krótka; wzniesiona; kioski jajowate, nagie, 5-8--kwiatowe, dolna plewa 3-6-, górna 5-9-nerwowa, plewka dolna pergami-nowata, jajowata, z ością. A Wilgotne łąki. Europa; w Polsce dość częsta, zwłaszcza w płd. części niżu.

St. zaar. 3!

Stokłosa prosta

Bromus erectus Huds.

0 V—VIII l 0,3-1 m

Rośl. gęstokępkowa; tod. wyprostowana, li. po wyschnięciu zwinięte, górne li. płaskie, rzadko orzęsione; dolne pochwy z odstającymi włoskami; wiecha wzniesiona z długimi rozgałęzieniami; ktoski wielokwiatowe, nieco ściśnięte, płaskie, równowąskie; plewka dolna z krótką ością; pylniki pomarańczowe. A Suche łąki, słoneczne zarośla, skały; dość częsta. Europa Środkowa i Południowa.

Stokłosa bezostna

Bromus inermis Leys.

0 VI—VII J 0,3-1,4 m

Rośl. z rozłogami, żółtawozielona; li. płaskie, bl. i pochwy nagie; wiecha wzniesiona, o gałązkach wyprostowanych lub rozpierzchłych, rozgałęzienia wiechy do 5 cm dt., wieloklosowe; ktoski równowąskie, tępawe; pylniki jaskrawożółte. A Przydroża, pola, muravvy ubogie; rozproszona. Europa Północna i Środkowa (wschodnia część), na południu do południowego podnóża Alp, Półwyspu Bałkańskiego.

Szczotlicha siwa

Corynephorus canescens (L.) RB.

0 VII—VIII T 15-30 cm    g* '

Rośl. tworząca zwarte kępki; li. zwinięte, sztywne, wyprostowane, szarozielone, dolum czerwonawe; pochwy różowe; wiecha mocno rozwidlona, szarosrebrna, o krótkich gałązkach, po kwitnieniu zwinięta; ktoski różowoszare, z krótką ością. A Miejsca piaszczyste, wydmy, suche lasy sosnowi;, unika podłoża wapiennego; rozproszona dn rzadkiej. Europa Środkowa i Południowa, w Polsce na niżu.