207 2

£■ £“♦ —7. • ln—    (8.8)

r F

gdzie: f* *    1 ozn*:z* uk r»*ay %uvO»nUmy pottmcyJ łiliWtwtónjm <* Mfcnrurw

29$ K. przy eiitncniu 101520 Pl pH - 0»KdMlkmydi    wbtfnto • omie ot fab «d).

Bezwzględne wartości £° nic są znane. Dlatego wprowadza się wartości umów-nc oparte na określonym sposobie ich mierzenia. Przyjęty sposób mierzenia oparty jest na analogii równań pomiędzy potencjałem oksydorrdukcyjnym a potencjałem elektrodowym (patrz rozdz. 7.11.6.2).

Na rycinie 8.3 przedstawiono sposób pomiaru potencjału oksydorcdukcyjnego z zastosowaniem klucza elektrolitycznego

łf

0«-►<?

Ryc. 8-5. Sposób pomiaru potencjału ofcsyduredukcyjacgo. KC1 - klucz elektrolityczny. Pt -elektrody platyno** zanurzone w roztworze danego układu redoks (w omawianym przypadku roztwór zawierający Fc^/Fe**).

FJektroda wodorowa oraz platynowa znajdują się w jednym naczyniu z roztworem zawierającym jony H\ w drugim zaś - elektroda platynowa zanurzona w roztworze zawierającym jony Fe²* oraz Fe*⁴. Klucz elektrolityczny łączy obydwa naczynia. W wyniku wykonanych pomiarów otrzyma się potencjał oksydoredukcyjny €° dla określonego układu redoks Dla wspomnianego wyżej przykładu £"( Fc²7Fc^v) = 0.77 V. W podobny sposób można pomierzyć potencjały oksydorc-dukcyjne dla różnych badanych układów.

Standardów potencjał oksydoredukcyjny podaje się zwykle dla roztworów o pH s 0 (należy pamiętać, że pH ■ -łogc_H.). W przypadku płynów biologicznych

207