201401162755

granulocyty: obojętno-, kwaso- i zasadochłonne oraz agranulocyty: limfocyty i monocyty), płytki krwi. Komórki krwi są wytwarzane w szpiku, mają kulisty kształt (oprócz dwuwklęsłych erytrocytów). W prawidłowych warunkach erytrocyty oraz płytki nie opuszczają nigdy krwi, natomiast leukocyty są za jej pomocą transportowane do odpowiednich tkanek, by tam spełnić swoje funkcje.

Krew krąży po całym organizmie, transportując substancje odżywcze, tlen, metabolity czy hormony, reguluje bilans wodny, jonowy, stabilizuje pH, ma wpływ na termoregulację, bierze udział w reakcjach immunologicznych.

Limfa (chłonka):

To przesącz krwi (złożony z osocza oraz leukocytów), krążący w naczyniach limfatycznych i przestrzeniach międzykomórkowych. Ma funkcję odpornościową dla organizmu.

Tkanka mięśniowa:

Cechuje się kurczliwością i pobudliwością (reakcją na bodźce). Jej komórki posiadają aparat kurczliwy, złożony z mikrofilamentów: cienkich (gł. z aktyny, przyczepione do błony) oraz grubych (gł. z miozyny, przesuwają mikrofilamenty cienkie dośrodkowo, powodując skurcz komórki). Mikrofllamenty łączą się w pęczki miofibryli, które tworzą włókno mięśniowe, a ich pęczek stanowi mięsień.

Tkanka mięśniowa - podział:

•    gładka - wrzecionowate komórki z pałeczkowatym jądrem, aparat kurczliwy z nieregularnym (sieciowym) ułożeniem miofilamentów; skurcz jest powolny, nie jest zależny od woli, długotrwały; np. w macicy;

•    poprzecznie prążkowana:

•    mięśnie szkieletowe - z włókien mięśniowych, powstałych po połączeniu wielu komórek (syncytium), o kształcie walca, jądra i organelle są na obwodzie, w środku - aparat kurczliwy uporządkowany (mikrofilamenty rozmieszczone regularnie); skurcz jest szybki, zależny od woli, krótkotrwały, liniowy; mięśnie w układzie ruchowym.

•    mięsień sercowy - komórki mają jedno lub dwa jądra, ich wypustki tworzą sieć, aparat kurczliwy: miofibryle rozgałęzione, z mikrofilamentów zebranych w sarkomery, liczne mitochondria; skurcz jest rytmiczny, nie zależy od woli, krótkotrwały, przestrzenny.

Tkanka nerwowa:

Cechuje się pobudliwością (reaguje i wytwarza bodźce) oraz przewodnictwem (przewodzi bodźce). Ma niewielką zdolność regeneracyjną. Jej elementami składowymi są neurony (komórki nerwowe) oraz glej (komórki glejowe). Prawie w ogóle nie ma substancji międzykomórkowej.

Każdy neuron posiada:

•    perykarion - ciało komórkowe z organellami (charakterystyczne to: neurotubule, neurofilamenty, ciałka Nissla);

•    wypustki:

•    dendryty - liczne, bogato rozgałęzione, przewodzą bodziec do ciała;

•    akson - pojedynczy, długi, słabo rozgałęziony, przewodzi bodziec od ciała; może być otoczony osłonką mielinową lub nie.

Neurony różnią się między sobą liczbą wypustek (wielo-, dwu-, jedno- oraz pseudojednobiegunowe). Między sobą neurony przekazują impulsy nerwowe dzięki połączeniom synaptycznym (synapsy: chemiczne, elektryczne).

Komórki glejowe wspomagają neurony (odżywiają, osłaniają są podporą). Należą tu: astrocyty, mikroglej, komórki Schwanna, oligodendrocyty, ependymocyty.