10.4. SYSTEMY INFORMATYCZNE I SYSTEMY STEROWANIA PRACĄ BLOKU ENERGETYCZNEGO
oddziałujący na dowolny, uprzednio wybrany, napęd. Zatem sterowanie w poszczególnych grupach może odbywać się tylko szeregowo. Następnym ułatwieniem dla operatora jest wprowadzenie sterowania grupowego. Sterowanie to pozwala operatorowi jednocześnie wysterować w identyczny sposób kilka jednakowych urządzeń, np. obciążenie kilku młynów.
Załączenie dowolnego urządzenia do pracy wymaga od operatora wykonania szeregu kolejnych operacji. Powstała potrzeba wprowadzenia sterowania sekwencyjnego, polegającego na automatycznym wykonywaniu szeregu kolejnych czynności, jeżeli w układzie sterowania pojawi się sygnał inicjujący wykonanie pierwszej z tych czynności. Układ sterowania sekwencyjnego obejmuje z zasady pewną zamkniętą liczbę operacji, zapewniających wykonanie określonego zadania, np. załączenie silnika wentylatora. Poszczególne obwody sterowania sekwencyjnego mogą być łączone szeregowo lub szeregowo-równolegle, tzn. sygnał całkowitego zakończenia działania jednego obwodu jest sygnałem inicjującym działanie następnego obwodu (bądź kilku następnych pracujących równolegle).
Duża ilość informacji i wydawanych decyzji, zwłaszcza w okresie uruchamiania i odstawiania bloku, oraz ograniczone możliwości operatorów wymagają integracji niezależnych dotychczas systemów pomiarów, sygnalizacji, sterowania i regulacji w jednolity system kierowania pracą bloku. W tym celu urządzenia bloku zostały podzielone na grupy technologiczne, czyli podzbiory służące do realizacji procesu jednostkowego lub wydzielonej części procesu przetwarzania energii, zależnie od wielkości bloku i rodzaju jego elementów składowych (patrz rys. 10.1).
Rys. 10.8. Przykładowy podział grupy technologicznej „turbozespół” na zespoły technologiczne
417