493

Bogdan Rączkowski - BHP w praktyce Rozdział 15

o otwarte, gdzie oprócz przerwania ciągłości kości występują uszkodzenia skóry i mięśni.

Objawy złamania:

° znaczna bolesność w miejscu urazu nasilająca się przy dotykaniu i wszelkich próbach ruchu;

® niemożność poruszania złamaną kończyną;

° zmiana zarysu kości, znaczna w złamaniach z przemieszczeniem kości;

® przy złamaniu kręgosłupa - dodatkowo czasem porażenie kończyn górnych i dolnych;

° przy złamaniach żeber - ból przy każdym oddechu, a także kaszel lub ucisk na klatkę piersiową;

⁰ przy złamaniu miednicy - ból przy siadaniu i przy każdej próbie wstania. Pierwsza pomoc:

° założyć jałowy opatrunek na ranę (w przypadku złamania otwartego);

⁰ unieruchomić złamaną kończynę, stosując zasadę unieruchamiania dwóch sąsiadujących ze złamaniem stawów (np. przy złamaniu kości przedramienia: staw nadgarstkowy i staw łokciowy) - do unieruchamiania kończyn należy stosować specjalne szyny druciane Kramera, a przy ich braku inne środki, np. deszczułki, chusty trójkątne, bandaże (stosowane np. przy unieruchamianiu zdrowej kończyny);

° przy złamaniu kończyn górnych, podudzia i żeber chorego można przenosić i przewozić w pozycji siedzącej;

•    przy złamaniu uda, miednicy i kręgosłupa - tylko w pozycji leżącej;

⁰ przy złamaniu kręgosłupa chory musi być ułożony na twardym podłożu (np. deski, drzwi itp.);

° podać środki przeciwbólowe;

⁰ zapewnić transport do lekarza.

ZWICHNIĘCIA

Zwichnięciem nazywamy częściowe lub całkowite przemieszczenie się jednej lub kilku kości w obrębie stawu. Oprócz przemieszczenia dochodzi do uszkodzenia torebki stawowej i wiązadeł.

Objawy zwichnięcia:

•    ostry ból występujący w stawie;

•    zniekształcenie stawu;

•    zniesienie lub ograniczenie ruchu w stawie.

Pierwsza pomoc:

° przyłożyć zimny okład na zwichnięty staw (np. z altacetu);

° unieruchomić go za pomocą szyny i opaski;

• podać środki przeciwbólowe;

⁰ przewieźć chorego do lekarza (przy zwichnięciach stawów kolanowego, biodrowego i skokowego - w pozycji leżącej).

URAZY TERMICZNE

Oparzenia

Oparzenia - to uszkodzenia tkanek miękkich (skóry, błon śluzowych, a w oparzeniach głębszych także tkanki podskórnej i mięśni) spowodowane działaniem energii;

■ cieplnej (wysoka temperatura);

° chemicznej (żrące, parzące związki chemiczne);

° elektrycznej (działanie prądu elektrycznego);

•    promieniowania (promieniowanie podczerwone, elektromagnetyczne wysokiej częstotliwości, laserowe, jonizacyjne).

Ciężkość oparzenia zależna jest od:

⁰ stopnia oparzenia,

° umiejscowienia,

⁰ wielkości powierzchni oparzonej.

Ze względu na głębokość uszkodzenia skóry lub tkanki podskórnej wyróżnia się 4 stopnie oparzeń:

o I stopień - pojawienie się na skórze zaczerwienienia z towarzyszącym piekącym bólem;

o II stopień - pojawienie się na podłożu rumieńcowym pęcherzyków wypełnionych płynem surowiczym oraz silnego bólu; o III stopień - oparzenie dotyczy także tkanki podskórnej, skóra przybiera barwę białą, szarą lub ciemnobrązową; o IV stopień - zwęglenie tkanek i daleko posunięta martwica.

Pierwsza pomoc:

° przerwać kontakt z czynnikami parzącymi;

⁰ zmniejszyć występujący ból przez polewanie czystą zimną wodą przez kilkanaście minut (oprócz zmniejszenia bólu, woda zapobiega powstawaniu głębokich oparzeń) oraz przez podawanie środków przeciwbólowych. W przypadku oparzenia związkami chemicznymi należy je zmyć pod silnym strumieniem zimnej wody;

•    zabezpieczyć oparzoną powierzchnię przed zakażeniem opatrunkiem (jałowa gaza) przy oparzeniach I, II i II stopnia małych powierzchni ciała oraz przykrycie czystymi prześcieradłami, serwetami, rozwiniętymi płatami gazy -przy oparzeniach dużych powierzchni ciała;

•    zapewnić poszkodowanemu możliwie szybko opiekę lekarską.

983