Jl) WMhicg^,,, -!2^2£!!f£!iJ >3’
(3) "** ^—•
leki ,e llaniujq syn^rs * 'ekÓW Ponowo-
przeciwko szybkoS DNA- * żalem wykazu^ Upresyjnc- P™"-^ b- Wszystkie chemiczne , Wotot?"' fjiJPmńrkom. W "aj'v,?ks74 skuteczność
a ' ' — berd/u j
; «»„ rca2555lS
a) nS,^^11"'1’ «** »** ^k“„t
• i - y a<* u P^jentów z przes/czi-nJ ym sa,ny,n czasie co antygenu
leków immu^upmsyj^^^ ^ naieży rozpo^ć podawanie
^unosupmsySrgf m“°^j na S^io^nie^
® “SBSŁSate -*—
nych w tkankach rn SUrow,cy ,ub clonych komórek limłatycz-
c. Jedna / funkcii f\ in\u,- cJv,.ązane jcsl z JUZ umiejącą odpowiedzią immunologiczna
wvst ,nLh^h u,mmuno,ogic*ncj jest działanie ochronne przeciwko
ystgpicmu chorob zaka/nych. dlatego tez stosowanie leków immunosupresyjnych powoduje zwiększenie zapadalności na zakażenia, a także przedłuża czas trwania choroby infekcyjnej
d. Stosowanie leków immunosupresyjnych może prowadzić do rozwoju chorób
nowotworowych. Układ immunologiczny pacjentów poddanych terapii immuno-siijTTesyjnej jest Ihniej zdolny do rozpoznania komórek nowotworowych jako obcych dla organizmu.
Rodzaje środków inmiunosiipresyjnyeh i Ich działanie
a. Środki ljmfolitve/ne
(1) Działanie. Poprzez liżę komórek środki limfolityezne mogą blokować ekspresję odpowiedzi immunologicznej, lecz najhardziej skuteczne są w zapobieganiu indukcji odpowiedzi immunologicznej.
(2) Do podstawowych immunosupresomw o dz,.,l.uuu hm ohycznym należ, promowanie jonizując,- , przeciwciała (surowa* amylunfocytame , sum-
wice antylymocytarne). Ivcll SIXKlków skierowane s, przecinko
(a) Działania obydwu J • blokowaniu zarówno łndukcu
odporności konidriio^j . cdzi vvywolanej
odpowiedzi »^/'/«Si„i» nerek .
(b) Środki te stosowane sr| po g“-7 '
b. Środki limfocylotoksycz.nl' sl| najbardziej skuteczne w przerywaruu
mduket^^dpowiedzi immunologa;^ metaboliczne (synteza DNA).
(a) Antymetabolity u Jzńdu konrórk,^^
i* tar#* sfsrs*~^d"
' ’ błędu w puriun
tanu kwasu fólioweg Ł.NXlotost.umd. prowadzi do «> ■
(b) u«
stąpienia