3tom131

4. STACJE ELEKTROENERGETYCZNE

—    możliwość zmiany układu w miarę rozwoju sieci lub rozbudowy stacji, bez długotrwałych przerw w zasilaniu odbiorców;

—    korzystne rozwiązanie stacji pod względem nakładów inwestycyjnych i kosztów eksploatacji.

Projektując układ połączeń stacji należy w pierwszej kolejności rozpatrzyć możliwość wykorzystania rozwiązań dotychczas stosowanych. Istnieją typowe opracowania różnych firm krajowych i zagranicznych dotyczące elementów rozdzielni, zarówno w zakresie obwodów pierwotnych i rozwiązań konstrukcyjnych pól (wraz z rysunkami budowlanymi), jak i obwodów wtórnych.

Podane poniżej zasady wyboru układu połączeń należy traktować jako wskazówki ogólne. Wybór schematu powinien być każdorazowo poprzedzony analizą lokalnych warunków sieciowych i rolą stacji w tej sieci.

4.2.2. Układy połączeń rozdzielnic średnich napięć

W rozdzielniach SN są stosowane następujące układy połączeń rozdzielnic:

a)    blokowe linia-transformator (oznaczenie L-T);

b)    z pojedynczym systemem szyn zbiorczych (oznaczenie 1S):

—    niesekcjonowane,

—    sekcjonowane wyłącznikiem, rzadziej tylko odłącznikiem;

c)    z podwójnym systemem szyn zbiorczych (oznaczenie 2S):

—    niesekcjonowane, z poprzecznym łącznikiem szyn,

—    pojedynczo sekcjonowane, z poprzeczno-podłużnym łącznikiem szyn,

—    podwójnie sekcjonowane, z jednym poprzeczno-podłużnym łącznikiem szyn. Układy blokowe L-T są często stosowane w oddziałowych stacjach transformatorowo-

-rozdzielczych SN/nn w zakładach przemysłowych (przy promieniowym układzie sieci rozdzielczej SN) oraz w jednotransformatorowych stacjach wiejskich SN/nn. zasilanych na ogół z odczepu od napowietrznej linii magistralnej SN. W układach tych przed transformatorem najczęściej stosuje się tylko rozłacznik lub odłącznik, rzadziej wvłacznik (rys. 4.17, 4.24).

Najczęściej w rozdzielnicach SN są stosowane układy 1S. Jeżeli przewiduje się zasilanie rozdzielnicy tylko jedną linią (mniej ważne odbiory), wówczas nie stosuje się sek-cjonowania szyn (rys. 4.3a). Jeżeli rozdzielnica zasilana jest co najmniej dwiema liniami lub z dwóch transformatorów, to stosuje się sekcjonowanie szyn wyłącznikiem (rys. 4.3b), rzadko tylko odłącznikiem.

Układy 2S (rys. 4.3c) są rzadko stosowane, na ogół gdy występuje jeden z następujących przypadków:

—    rozdzielnica jest zasilana z więcej niż dwóch źródeł energii,

—    do rozdzielnicy są przyłączone bezpośrednio odbiorniki SN wymagające zasilania rezerwowego,

—    do rozdzielnicy jest przyłączony bezpośrednio co najmniej jeden generator o mocy nie mniejszej niż 10 MV A,

—    wymagana jest szczególnie duża niezawodność zasilania odbiorów oraz duża elastyczność ruchowa rozdzielnicy.

Wyposażenie układu 2S w łączniki systemów i sekcji szyn uzależnione jest od potrzeb wynikających z analizy warunków pracy rozdzielnicy zarówno w stanach normalnych, jak i awaryjnych. Najczęściej stosuje się łączniki systemowo-sekcyjne, tzw. sprzęgła poprzecz-no-podłużne.

W Polsce w rozdzielnicach SN w zasadzie nie stosuje się szyn obejściowych. Wyjątek stanowi rozdzielnica SN z szyną obejściową i dławikiem rozruchowym wspólnym dla grupy silników zasilanych napięciem średnim (rys. 4.4).

Rys. 4.3. Schematy strukturalne rozdzielnic SN (przykładowo 15 kV): a.b) z pojedynczym systemem szyn zbiorczych; c) z podwójnym systemem szyn zbiorczych

Rys. 4.4. Schemat strukturalny rozdzielnicy SN z pojedynczym systemem szyn zbiorczych oraz szyną obejściową i dławikiem rozruchowym dla grupy silników

1 — szyny główne, 2 — szyna obejściowa, 3 — dławik rozruchowy