3tom178

5. ELEKTROENERGETYKA PRZEMYSŁOWA    ^5

Tablica 5.10. Wartości współczynników zapotrzebowania k., niektórych grup odbiorników, wg [5.6]

Grupa odbiorników	Współczynnik zapotrzebowania grupy k2i	Współczynnik mocy
		cos tp:i	tg*?*
Obrabiarki oddziałów obróbki wiórowej przy produkcji małoseryjnej	0,14—0.18	0.5	1.73
Obrabiarki jw.. lecz przy produkcji wielkoseryjnej	0.14-7-0.22	0,6	133
Obrabiarki oddziałów obróbki plastycznej (prasy, młoty, przecią-
garki)	027-0,35	0.65	1,17
Obrabiarki pracujące w liniach automatycznych	0,3-0.5	0.7	1.02
Wentylatory urządzeń produkcyjnych	0,7	0,8	0.75
Pompy i sprężarki	0.7	0.8	0.75
Przetwornice i napędy zbiorowe	0.65	0,8	0.75
Mechanizmy transportu ciągłego i przeróbki mas w odlewniach.
pracujące w układach zblokowanych	0,6	0,5 - 0.6	1,73-1.33
Prostowniki	0.7	0.85	0,62
Spawarki transformatorowe	0.35	0.35—0.5	2.68 —1.73
Zgrzewarki punktowe	02-025	0,65	1,17
Suwnice	o.i +oa	0.5	1.73

Gz» = £<2:,    (5.19)

przy czym k_jg — wskaźnik równoczesności obciążeń poszczególnych grup odbiorników. Przy braku dokładnych danych należy przyjąć k_jg = 0,95-i-1,00.

W przypadku obliczania mocy zapotrzebowanej po stronie pierwotnej transformatorów, straty transformacji należy przyjąć szacunkowo:

AP — 1,5 — 2% zapotrzebowanej mocy pozornej,

A<2 — 7,5 -3- 10% zapotrzebowanej mocy pozornej.

Całkowita moc zapotrzebowana zakładu

P-. = kjtPr*    (5.20)

Q-. = k_jbZQ„    (5.21)

gdzie: k_p k_)h — współczynniki jednoczesności mocy czynnej i biernej.

Wartości k_: podano w tabl. 5.11. Natomiast współczynnik jednoczesności mocy biernej wyznacza się ze wzoru

k_jb = 0,67 + 0,33/t;    (5.22)

Tablica 5.12. Wskaźniki obciążenia powierzchniowego k₄ mocą zapotrzebowaną, wg [5.6]

Rodzaj wydziału lub obróbki	Obciążenie powierzchniowe W/m
Przemysł maszynowy: — obróbka wiórowa	60-250
obróbka cieplna	200-700
— tłoczenie	60- 180
— kuźnic	180-350
— spawalnic	80-150
— odlewnie	50-100
Przemysł elektroniczny	30-120
Wydziały obróbki drewna	40-60
Papiernie	100-150
Przemysł tekstylny	100-150
Huty szkła	40-80

Tablica 5.11. Współczynnik jednoczesności mocy czy nnej k_j i biernej k_Jb zakładu

Moc zapotrzebowana P. kW		K
P. ą 500 500 < P\ < 1000 1000 < P] < 2500 2500 < P. < 7000 ?\ > 7000	1,0 0,9 0.85 0,8 0.7	0,9 0,97 0,95 0.93 0,9

Metoda średniówek powierzchniowych

(5.23)

Moc zapotrzebowana P_- = k_AA

gdzie: k_A — wskaźnik powierzchniowego zapotrzebowania na moc, W/m²; A — powierzchnia, m².

Niektóre wartości k_A podano w tabl. 5.12.

Metoda zastępczej liczby odbiorników

Metoda służy' do obliczania mocy średniej, mocy zapotrzebowanej oraz krótkotrwałych prądów rozruchowych.

Odbiorniki pracujące w czasie T pobierają moc chwilową P_t oraz moc średnią wyrażoną wzorem

(5.24)

Moc średnia czynna i bierna grupy odbiorników

(5.25)

gdzie — współczynnik wykorzystania.

Wartości k„ oraz cos<p_avi dla różnych grup odbiorników podano w tabl. 5.13.

W celu wyznaczenia mocy zapotrzebowanej odbiorników oblicza się zastępczą liczbę odbiorników

n. =

(5.26)

n

Jeżeli liczba odbiorników n wynosi co najmniej 5, to n. można obliczyć w następujący uproszczony sposób:

—    w yznacza się liczbę największych odbiorników w grupie n_ę; są to odbiorniki o mocy nie mniejszej niż połowa mocy największego odbiornika w grupie;

—    wyznacza się moc P_Sg — sumę mocy znamionowych odbiorników n₉\

—    oblicza się względną liczbę odbiorników

n

— oblicza się moc względną

P*.

(5.27)

(5.28)

— zastępczą liczbę odbiorników oblicza się ze wzoru

(5.29)

lub odczytuje z wykresu na rys. 5.20.