Miś połyk* leki i zasypia -- słychać podano wyżej). Można przy tym zaM w płukanie gardła, oj znacznie usp; języka. Urozmaiceniem zabawy może misia (rys. 26). Podczas wykonywania nauczyciel zawsze pokazuje je dzie naśladują, V, czascrn, kiedy nauczą się w „robienie min”, można przeprow-Zymt lusterku. Dwoje dzieci stoi napr (mogą też klęczeć, siedzieć po obu lub d* podłodze v,'siadzie skrzyżnym). J samodzielnie wykonuje jakąś minę wg wyżej zestawów lub wymyśla samodzicl zadaniem drugiego dziecka, któro występ żywego lusterka, jest naśladowanie tych min. 1 czasie dzieci zamieniają się rolami i zabawa t[j Podczas tego ćwiczenia wykorzystuje się w wieku przedszkolnym skłonność do wyL się, pokazywania języka itp. Ukierunkowanie wprowadzane w forjnie zabawy pozwoli na a przede wszystkim nie złośliwy przebieg grzecznych" zachowań przedszkolaków.
Podane wyżej ćwiczenia stanowią jedynie pL które są pomocne przy powstawaniu i u* się konkretnych artykulacji. Pełne zestawy wiąją: J. T. Kania, I. Sty czek, O. Derr.el ‘.J one być przydatne w przypadku dzieci mający-szc trudności w mówieniu.
Rola tych ćwiczeń jest różna w zależności od mowy dzieci, rodzaju trudności w wvmov indywidualnych przedszkolaka. Należy zwracać u by były one wykonywane precyzyjnie, dla* trzeba pokazywać je powoli i dużo razy* pow
1 J.T. Kunia: Ci-.icitma tuprarnoti.rylit '«jrj
ihlnrj. uarf, .ipyktt i potbtu6itnia mtpM&ga). W: „i Spreja!iin 1972. a. 2, 1. Stycutk: Zarys . \Var*aa.*a
PWN, O. Dwnel. tV«tiy uynK>tcy. \V»nOAW« 1V7S, PZ
cnia artykulacyjne bazują na umiejętnościach |>ytych w trakcie ćwiczeń oddechowych, lonacyj-ch, logorytmicznych, słuchu foncmatyczncgo oraz |>rawniaj<jcych narządy rnowne.
ykulacja aa to ruchy i układ narządów mownych przy yinuwi.uliu określonej płoski.
W' celu dokładniejszego uświadomienia sobie tych ruchów i układów nideiy zapoznać się z budową narządów mownych. Niezwykłe istotne są układy tych narządów w .czasie mówienia (rys. 27).
91