AnalizaFinansowaTeoriaPrakty2

Teoria i praktyka analizy finansowej iv przedstyhiurstwie__

rozwój mierników efektywności. Modele badanej zmiennej ekonomicznej określane są w każdym przypadku indywidualnie. Równie ważną cechą jest podział czynników na istotne, tj. te, które oddziałują znacznie silniej, i nieistotne. W metodach ekonometrycznych istnieje bowiem możliwość uwzględniania nie tylko głównych czynników, ale także i wyodrębniania wpływu czynników tzw. losowych, które w procesie budowy modelu analizowanej zmiennej ekonomicznej są pomijane w metodach deterministycznych. W tym rozumieniu metody ekonome-tryczne stanowią istotne uzupełnienie i pogłębienie deterministycznych metod analizy ekonomicznej. Do zalet tej grupy metod można zaliczyć podejmowanie prób kwantyfikacji, ważnych obecnie przy wielokryte-ryjnej ocenie zjawisk i procesów ekonomicznych.

Natomiast wadą metod ekonometrycznych jest wymóg stałości badanej prawidłowości w określonym przedziale czasu. Wobec dużej zmienności otoczenia i warunków wewnętrznych funkcjonowania przedsiębiorstw, a tym samym braku prawidłowości przebiegu procesów, zakres stosowania tej grupy metod może być ograniczony. Tym bardziej, że wiele czynników jest ze sobą ściśle powiązanych i wyodrębnienie wpływu każdego z nich jest stosunkowo trudne. Równic ważnym zagadnieniem jest zapewnienie odpowiedniej dokładności danych oraz prawidłowe określenie zależności funkcyjnej. Te uwarunkowania powodują, że metody z tej grupy wymagają odpowiedniego przygotowania merytorycznego od osób przeprowadzających analizę oraz porównywalnej bazy informacyjnej i wyposażenia w sprzęt komputerowy i oprogramowanie.

Drugą grupą metod stochastycznych są metody dyskryminacyjne. Mają one na celu wczesne rozpoznanie najczęściej przez bank - zagrożeń dotyczących efektywności gospodarowania i związanej z tym utraty zdolności kredytowej przez przedsiębiorstwa lub gospodarstwa domowe. W analizie dyskryminacyjnej dąży się do utworzenia kombinacji liniowej zmiennych niezależnych, która najlepiej dyskryminuje (rozdziela) dwie grupy przedsiębiorstw lub gospodarstw domowych określane a priori, tj. np. grupę spłacających kredyt i nie spłacających kredytu. Osiąga się to przez znalezienie takich estymatorów współczynników bi z poniższego równania zmiennej zależnej (jakościowej), które maksymalizują zmienność międzygrupową w stosunku do zmienności wewnątrzgrupo wej. ’¹

^M A.D. Aczel, op.cit., s. 8X3.

52