AnalizaFinansowaTeoriaPrakty8

Teoria i praktyka analizy finansowej u przedsiębiorstwie

wyjścia do dalszych, szczegółowych badań. W produkcji jednorodnej wielkości przychodów ze sprzedaży można przedstawić w formie iloczynu liczby wyrobów i ich ceny (q x p), a wielkość kosztów wyrazić iloczynem liczby wyrobów i ich jednostkowych kosztów własnych (q x k). W praktyce występuje najczęściej produkcja różnorodna. Stąd też wielkość przychodów uzyskanych ze sprzedaży i kosztu własnego sprzedaży przedstawia się w postaci sumy, obejmującej pełny asortyment wyrobów (przychody - X q ^x p, koszty - 2) q ^x k).

Przy ustalaniu i analizie przyczynowej głównej części wyniku finansowego, tj. zysku lub straty ze sprzedaży wyrobów gotowych, można zastosować następujący wzór:

gdzie:

Z - zysk ze sprzedaży wyrobów.

Odchylenie łączne, między wielkością wyniku finansowego ze sprzedaży, będącego przedmiotem badania a podstawą odniesienia w formie wyniku planowanego lub wielkości z okresu ubiegłego, wynika z następującego porównania:

^R = (X<?i x Pt - X ⁽h X *i)- (Z ‘lo X Po - X ⁽A» X *0 )

W celu oddzielenia wpływu zmian wielkości sprzedaży i przesunięć w strukturze asortymentowej, wykorzystuje się wskaźnik zmian wielkości przychodów ze sprzedaży, obliczany według wzoru:

Yj‘i«^xk»

Ustalenie odchyleń cząstkowych dla poszczególnych czynników rzutujących na wielkość zysku zc sprzedaży.

1.    Wpływ zmiany wielkości sprzedaży

^R„ = (X ^ll« x/>o-X*„^xK )xd - (X <&> X Po - X ‘lo X^k«)

2.    Wpływ zmiany struktury asortymentowej

K = (X ?1 X A> - X X *0 )- (X ⁽lo X A) - X¹?0 X *0 )x

J /««