a1

'^: v.:^:

3+4ę#*-** , M*    **£$ ₍

r , J V    ^/    ^

^,t«Cf ,    _f    4t**ł *    *;^₄

• .f- # £ish**f. >-&./»" j    ’iXfU-i

&» »J    £**    <f&& ■-■*' ći#v<- j

ii

km-

S^/A* r-~    *

«l    mmi

ł^****-*~j. .«£*£. <**,«** f-;;| .

^*if/ /«. ćfc**«**«^    I i

ft*+-4£f«^ fc* *.•< |- 4    /«#* _# «*-»< 4 -| -

*'*’*!> &    Wf / -,,7»«^x«r    !

*i A* •$ *94. J&g '/&*•*•>*,.*. *M...*_# 1*1 -Ąt, fjftjtjji*

:$0ę&4<**    w S?_xj< i«,- ,.rf*it*- -h«j|

;•&#'$^%yknJ*M 4-- 4&*^*-tfi** 4**+ * I • & ł V «4u4(^j , A** H £?■:.}./«.•'' y^kje-łc,^ **^*<**»    *^>JU**»    * ^,. **•&,    „

* ft^-*-*** JAjK * 9< ?. ->.* , - <#****•*>..

W (HA^- ^ '^,fi*i"iJkA2i* '< f 1" .>$■.* .* ••> *.■•    >

yi

jb*'*'jt*    -T*.k'- .Hf,-:.".. JHS-MiSm

Fragment dziennika chorego

A potem nadszedł dzień, po którym wszystko się zmieniło. Był to dzień wielkiego odkrycia! Wszystko zdarzyło się dość nieoczekiwanie. Początkowo, próbując pisać, starał się przypomnieć sobie obraz każdej litery, próbował znaleźć odpowiednie ruchy niezbędne do jej napisania. Tak właśnie postępują małe dzieci w początkowym okresie nauki pisania. Lecz nasz bohater pisał przez co najmniej 20 lat! Czy człowiek dorosły pisze tak jak małe dziecko, czy musi zatrzymywać się przy każdej literze, rozpoznawać jej kształt, szukać niezbędnych do jej napisania ruchów? Piszemy w sposób automatyczny, dzięki serii nawyków ruchowych, jakie wytworzyły się- po latach ćwiczeń; nawyki te można określić mianem „melodii kinetycznych”. Nie zastanawiamy się przecież nad tym, jakie ruchy należy wykonać w trakcie pisania! Czy zastanawiamy się nad tym, jakie kształty nadać każdej literze? Dlaczego zatem nasz chory nie miałby skorzystać z tej drogi, która powinna być dla niego dostępna? Przecież zranienie uszkodziło przestrzenno-wzrokowe struktury mózgu nie naruszając jego struktur ruchowych. Słuchowe okolice mózgu oraz wszystkie nawyki ruchowe pozostały nienaruszone. Dlaczego zatem nie wykorzystać tego i nie spróbować oprzeć sztuki pisania na tej nowej podstawie?

Doskonale pamięta ten dzień, często do niego powraca na stronicach swojego dziennika, prze-

85