Bilinkiewicz8

Zaburzenia psychiczne w nturoinftkcjach i 87

śmierci Pod względem p^timuorfokłgicznym stwierdza się zmiany *’ łkane* nerwową roó/gu' oponach i naczyniach typowe dla przewlekłego zapalenia.

W p«v/ątfco\\y m okresie występują niespecyficzne objawy neurasteniczne •stadium ncam\ienkviłc porażenia postępującego). Pojawiają się leż picrwia objawy neurologii i m w postaci dyzaririi. objawów Argylla i Robertsona (brak reakcji źrenic na światło przy zachowanej reakcji na przystosowanie i zbieżność). Chorzy wypowiadają liczne skargi hipochondryczne, są drażliwi, męczą się. troją trudności w skupieniu uwagi, stają się mniej wydajni w pracy, występują u nieb stany lęku oraz niepokoju psychoruchowego, zaburzeniu snu. objawy dyspep tycząc.

Dołączenie się ..objawów ocznych": wąskie źrenice, nierówność źrenic oraz neurologicznych w postaci wzmożenia napięcia mięśni, wzmożenia i nierówności odruchów okostnowych i ścięgnowych każe podejrzewać porażenie postępujące (i okres choroby). Pacjent powinien przejść badaniu serologiczne. Utrudnieniem w postawieniu prawidłowego rozpoznania jest zaprzeczanie infekcji kiłowej prze* chorego.

Po kilku lub kilkunastu tygodniach objawy neurasteniczne ustępują miejto /ahur/cniom funkcji poznawczych (otępienie) i zaburzeniom zachowania. Jest & początek II okresu choroby.

Proces chorobowy toczy się najczęściej w okolicach czołowych mózgi, w związku / czym stosunkowo wcześnie obniżeniu ulega uczuciowość wyżsn Pacjent staje się nieobowiązkowy, zatraca untbicje. poczucie więzi rodzinnej i społecznej, wstydu, lojalności, taktu i dystansu. Przestaje dbać o własną opinię i wygląd zewnętrzny oraz higienę osobistą. W sferze uczuciowej obserwuje się znaczną chwicjność i nietrzyntanic afektu, nastrój jest przeważnie euforyczny, chociaż zdarzają się przypadki z nastrojem depresyjnym lub dysforycznym. Nagęd psychoruchowy (raczej w sensie pobudzenia ruchowego) nieznacznie się podwyższa. Uwaga jest nadmiernie pczcrzutna. co skłania pacjenta do podejmowania widu chaotycznych działań. Wraz z postępem choroby napęd ulega obniżeniu. Stwietdn się narastające zaburzenia funkcji pamięciowych (pamięć krótkoterminowa i długoterminowa). U niektórych chorych zaburzenia pamięci składają się nu pojęcie zespołu amnestycznego, w którym pojawiają się wielkościowe urojenia (u częściej konfubulacjc) o treści wielkościowej (bogactwa, siły. władzy, nadmiernej poko.,-seksualnej i sukcesów w kontaktach z kobietami ild.).

W III okresie porażenia postępującego nasilają się objawy neurologiczne. aś obraz psychopatologiezny przedstawia głębokie otępienie. Dołączają się dr/onu wlókicnkowc mięsni, języku i mięśni okrężnych ust. Mimika ubożeje, iwiuz jot maskowała, język przy wysuwaniu zbacza. Pojawia się Ingoklonia, mowa »Ud-dowanu. zmienia się wyraźnie charakter pismu i dołącza nielrzymanie moczu etat stolca. W cięższych, nie leczonych przypadkach, występują udary i rzekome udu? mózgowe oraz. postępujące po nich niedowłady. Nierzadkie są ogniskowe otyray korowe rafa/ja) i napady drgawkowe. Ze względu na zmniejszenie ugółacj odporności ustroju na zakażenia, często dochodzi do zaburzeń troficznych obrzęków, odleżyn, patologicznych złamań k ości ild.

Taki opis przebiegu porażenia postępującego pochodzi sprzed kilkud/icdęt* lal Juk juz wspominaliśmy, w/rastąjąca w ostatnim czasie liczb.i Uttfp* zachorowań nu kitę każe myśleć w różnicowaniu etiologii otępienia <* kile alhdt nerwowego. Traba dodać, ze wprowadzenie penicyliny znacznie ztapaftdo

przebieg porażenia postępującego i przyczyniło się do poprawy rokowania. Wczesna diagnostyka i wczesne leczenie doprowadziły do wyeliminowania III okresu choroby.

W psychiatrii wyróżnia się następujące kliniczne postacie porażenia postępującego: otępienną. ekspansywną albo klasyczną, depresyjną, naprzemienną (mamakalno-dcprcsyjną). splątaniową (ameotywną). amnestyczną ~ paralityczny zespól Korsaków a. posiać Lbsauera (porażenie ogniskowe), postać Widierta (zespól parkinsonoidalny sv przebiegu porażenia postępującego), postacie schizo-frenoidulnc, wiądoporażenie i porażenie postępujące okresu młodzieńczego.

Rozpoznanie opiera się na danych z wywiadu, dość charakterystycznym obrazie klinicznym (neurologiczno-psychiatrycznym) i na wynikach badań dodatkowych. Istotne znaczenie mu obraz płynu mózgowo-rdzeniowego. W ogólnym badaniu płynu mózgowo-rdzeniowego stwierdza się duże zmiany: pleocytozę. zwiększenie poziomu białku, dodatnie odczyny globulinowc.

O rozpoznaniu decydują odczyny serologiczne: klasyczne i krętkowc. W odczynach klasycznych (VDRL. USR) używa się antygenu kardiolipidowego. zaś w kiętkowych (TPI. FTA-ABS. TPH) badanie krętkowc opiera się na antygenach ■zyskiwanych z krętków.

Odczyny klasyczne mogą być nieswoiści? dodatnie, wymagają więc potwierdzenia wysoce swoistymi odczynami krętfcowymi. Istotne znaczenie ma odczyn VDRL, który wykonuje się w oddziałach szpitalnych rutynowo. W wyniku przeprowadzania leczenia odczyny te stają się dość szybko ujemne, mogą też wygasać samoistnie, bez leczenia. Ujemny wynik odczynów klasycznych nie siunowi dostatecznej podstawy do wykluczenia kiły układu nerwowego.

Odczyny krętkowc FTA-ABS — odczyn immuaoOuorescencji kiętkow jest bardzo czuły i swoisty. Po leczeniu utrzymuje się długo wynik dodatni (w niskim mianie), nawet przez kilka lat. TPI — odczyn inunobihncji krętków (test Nelsona) jest najbardziej swoisty ze zimnych testów kilowych, chociaż trudny technicznie i kosztowny.

Odczyny Bordeta i Wassermanna oraz Kolmera straciły na znaczeniu. Rzadko wykonuje się dzisiaj również zlotowy odczyn koloidowy Langego (charakterystyczne było wyraźne odbarwienie w pierwszych probówkach, przy niewielkich zmianach w następnych). Leczenie kiły ośrodkowego układu nerwowego, włio-era porażenia postępującego w psychiatrii, przed wprowadzeniem penicylin opierało się na wstrzykiwaniu bi/mutu. neusalwarsanu, a także na terapii gorączkowej (ńmnica). Od lat c/imUmiydi stosowanie penicyliny wyclinunowa-lo (e metody. Najczęściej stosuje się: pcmcyhaę bymkaą G (dożylnie 20-300000(10 j./dobę) / jednoczesnym domaym atysraan probenoada tbenemid) co 6 godzin po 500 mg. co zwykle okazuje oę leczeniem niewystarczającym. penicylinę benzatynową G, zaś w przypadkach uczulenia na penicylinę mosiijc się tetracyklinę (300 mg co o judna przez 30 śmx erytromycynę w dawkach jw i crltruk.son 2 |/dib(. ikrwyhn—, precz co MpBMf 2 tygodnie Po porażeniu postępującym dawki antylnotykciw mamą hyc wyrok*. Niektedy na podMaww kontrolnych badan klinicznych i •crologi. rnjch zachodzi konieczność powtórzeniu kuracji.

Kmiklansi psydnouycmw leczy się • oriMota od rodzaps ampohi p»ycho-plIukjfhrMgn