botanika 10 2008 str 2

Wnioski ogólne z modelu przestrzeni adaptacyjnej

■    Istnieje kilka możliwych rozwiązań tego samego problemu (kilka .szczytów" w krajobrazie adaptacyjnym)

■    Organizmy wybierają zwykle najprostsze, a nie najlepsze rozwiązanie (najbliższy, a nie najwyższy szczyt)

■    Im więcej wymiarów (zmiennych) ma przestrzeń adaptacyjna, tym więcej jest różnych .szczytów’.

Przestrzeń adaptacyjna jednokomórkowych glonów

■ Rozpatrujemy trzy zmienne komórki:

-    geometrię (kuła. dysk. wałoc itd)

-    wydłużenie

-    rozmiary

Jak wielkość i kształt komórki wpływa na jej funkcjowanie?

■ Wielkość i kształt komórki wpływa na:

-    tempo wymiany substancji z otoczeniem

-    komunikację wewnątrzkomórkową

-    efektywność pochłaniania światła

Kłopotliwe rozmiary

■    Powierzchnia komórki rośnie wolniej niż jej objętość. Upośledza to wymianę substancji z otoczeniem

■    Aby zrekompensować te braki, komórki mogą zmieniać kształt na bardziej spłaszczony albo bardziej wydłużony

:

:

Zależność między powierzchnią a objętością komórki

■    Powierzchnia (P) jest proporcjonalna do kwadratu promienia kuli (P - r²)

■    Objętość (V) jest proporcjonalna do sześcianu promienia kuli (V - r³)

■    A zatem: P - N/²'³

Gdyby kształt w w	—* 10*
komórki był
niezależny od	— »«T
objętości...	O »«*
■ to na skali	O"	w
	flj 10*	*
podwójnie		* *
logarytmicznej wykres	I" o.	0.667 *
powierzchni jako		* *
funkcji objętości		*
miałby kształt prostej o	io*
	^,V 10* W 10^1 10 10* 10’ 10* 10 10' 10* 10* 1		0-
nachyleniu 2/3		objętość komórki (pm^1)