podą|c Kendall < I1>'70i.
5 6 7 » ■> D; Dr Ol Cb Ch
X -12 3 4
| tu Oi !>/ Oi
.. , „,1v v otreymujcmy. I"' <2■»« v "ll
*"nłTli»Mte#ń \ »«•1'2 niotcmy okitllic 1«2•1 > k.mi
wuttOcije n«iwKk««)w Wriunki! br/cgA» irtUi ■ ■
matycmic >«l »» 1 . Vny N • 10 niAlaJ tl«k.U1u\ 1 I
,o/kUlu noiinalocg" K2
Przy badaniu istotności związku między porami rang wyg^lnic. tostowi bezpośrednio a mo t Wariancja to/kładti .• próby \łv. > , I jest wzorem:
, N{S' l)jL2JV + S)
°» is
jc/eli posługujemy się pr/yblł/cnicm normalnym dokł.id.kS,. \ by, musimy zastosować poprawkę na ciągłość. Polega ona na .hI^i wari ości bezwzględnej 5 Aby przeprowadzić tost istotność, dzielum \ . na ciągłość pi/c/ odchylenie standardowe rozkładu / piohy .ib\ on lenie normalne j:
I .VI I
vMiv h 12,v ♦ si/is
Dla istotności nu poziomach 0.05 i 0,01 wymagane s.i )ak .-„u1 . odpowiednio l.% i 2.58 pr/y teście bozkiminkowym Dl., pi.\U następujące pan rang
X I 2 3 4 $ 6
>243516
Wagi mi tu następujące: ♦!, +1. ♦!, I, ♦!. -I. >1. I. +1, .1, l 11
♦ i s 5 Stad
S ' ‘ „75,
V6<f»-l)(?26+ltyi8 5.323
/wiązek między parami rang jeM tu wyraźnie nieistotny.
Poniewa/ problemy dotyczące posługiwania się rangami b.ml/.u y wiązań, waito /muf wariancję rozkładu z pióbs .V w sytuacp w\>tę|s.u I witanych Ody w jednym zbiorze lang występuj wiązaniu. a u dmgmirs- • czas wariancję S określa wzór:
jeden ibińf rang zawiera 1 rb2nnu. p.. f rjnt ^ ___
rangami zmniejszają wariancję ^ Rl.Zw1 rmyrmm uc'p^ainm
*,omw. pokorne #e w»V-nM /mn,^ o p*** db k2, »
itfif ° »«nf %\Ąim>nk i.. SM ju i1,,1., cn^
i, rang wiązanych Mwn> więc do ds^wr^a hani/o •>,«!«, •!«>-
«4/1dl poprawek
Jc/cli wiązania występują w obu ztnmxh nnr u, «m<Uh;|ł N •>WllfU K.,
* retem:
OT1 |g|M'V-l)(W-f5) £nr lH2r15> j«t» hc2n15i|1 f 1W(,V - - 2> 1f,r ” 1 Mr 2)|| iwte- IM»- 1\ 1
♦ 2MN -Tł|5-n,1,,||l1• hl <21141
\Vc wzorze tym jeden Zbiór rang zawiera m zborów p.> t rang. a drugi /hr.1 rang r zbiorów |H» u rang Wzór ten iest ogólmco/4 p»<o> i.» vinm na wazunerę mz kładu X Tak jak w wypadku rang me unzanuh. ab> icm isaamno
itzieiimy S z poprawka na ciągkśśC. czyli W I. przez odchylenie sundaedeme iozkładu z próby o i otrzymujemy oikhylenie normalne
21.10. Korelacja rangowa /jedną zmienną dychotomiczn^
Statystykę $ • współczynnik korelacji rangowej tau nwna oblwzyc również 1 sytuacji, gdy jeden zbiór rang jest dychoiomuzns Ko/cca/my przyklM podam przez Kendalla (1970) z rangami uzyskanymi na egzaminie przez 15 dziewcząt i chłopców Zmienna dychotoinicziui icst tu płc\ Niech \ będzie ranga uzyskana n.i egzaminie, a )' picia
10 II IJ 11 U 15 Ut Ol t>z Ol t1 t>1
1'miuii i bl,i|>.«1\s I Mcdcm .l. u u, ,i m.i lu i.mgi 'm.i.miic w akttwc ) Si. |mvedurę rang średnich, ka/demu z ośmiu chk»jvow mo/ans jirzypuac rangę 4.Ś. a ka/dej z siedmiu dz.icwc/41 rangę 12 Ranga t.s jc-d średma z rang I N. a ranga 12 średnia z rang - 15 Mo/cmy więc napisać
1 $ 9 10 I] 12
4'/, 4'b 4S >2 I1
Sllly't\ k.i n obili zona mi podstawie tych rang wynosi Sm7»7-696-5-51414»4-213
I) U 15 47j 12 17
18.
I ♦ 2 ♦ 0
I2345f 4ł/j 4%h 12 41h 12 12
x
t
441
441)
of - lIH&V+S)- £«f I)(2m 5l|