Betony zbrojone włóknami stalowymi nazywane są „fibrobetonami” lub „drutobetonami”. Po raz pierwszy zostały użyte w 1910 roku przez Portera. Zasadniczą wadą betonu i zapraw cementowych jest niska wytrzymałość na rozciąganie. W wyniku tego powstają rysy. Zadaniem zbrojenia w postaci włókien jest przede wszystkim hamowanie procesu mikro i makrozarysowania betonu na etapie dojrzewania i twardnienia, jak i też pod działaniem obciążeń eksploatacyjnych (Rys.5.1 i 5.2).
/
Ziarna kruszywa
Włókno
Zaprawa
Rysa zatrzymana przez włókno
Rys.5.1: Schemat zapobiegania propagacji rys przez włókna przed obciążeniem
Rysa
Rys. 5.2: Schemat zapobiegania propagacji rys przez włókna po obciążeniu
62