CCF20091008061

Ryc. 33. Stożek Wasiliewa (wg PN-88/B-04481): 1 — stożek, 2 — luk, 3 — kulki wyważające, 4 — uchwyt, 5 — kreska odpowiadająca głębokości zanurzenia stożka przy wilgotności granicy płynności

Ryc. 34. Część pomiarowa penetrometru stożkowego (wg Instrukcji 1TB 290,1990)

Tab. 29. Zakres wymagań technicznych dla penetrometrów stożkowych stosowanych w Polsce i innych krajach

(za S. Łukasikiem, 1995)

Wymagania dla danego stożka	Normy polskie	Normy brytyjskie	Normy szwedzkie
Zakres penetracji (mm)	12-20	15-25	7-15
Minimalna różnica dwóch odczytów przy tej samej wilgotności (mm)	0,5	0,5	0,4
Głębokość zanurzenia stożka przy granicy płynności (wj) (mm)	18	20	10

no

3, Przebieg oznaczania granicy sknrczalności (w,)

1.    Z gruntu o nienaruszonej strukturze wycina się dwie próbki, nie mające szczelin i pęknięć, o objętości 20-30 cm³ i wygładza je ostrzem noża. Wycinanie próbek przeprowadza się tak, aby nie naruszyć naturalnej struktury gruntu.

2.    Wycięte próbki umieszcza się w parowniczkach i suszy: początkowo na powietrzu, w temperaturze pokojowej do stanu powietrznosuchego, do stałej masy.

3.    Wysuszone na powietrzu próbki wkłada się do suszarki i suszy w temperaturze 105-110°C do stałej masy.

4.    Próbki ochładza się w eksykatorze.

5.    Waży się próbki (m_s).

6.    Oznacza się objętość wysuszonych próbek (V) (wg rozdz. VI).

/

7.    Jednocześnie oznacza się gęstość właściwą szkieletu gruntowego badanego gruntu p_s (wg rozdz. IV).

8.    Uzyskane wyniki pomiarów wpisuje się w dzienniku laboratoryjnym.

9.    Granicę skurczalności gruntu (w_s %) oblicza się wg wzoru:

gdzie:

p_w — gęstość wody w porach gruntu (g • cm^-3), p_s — gęstość właściwa szkieletu gruntowego (g • cm"³),

Pd — gęstość objętościowa szkieletu gruntowego (g • cm^-3), obliczana według wzoru:

gdzie:

m_s — masa szkieletu gruntowego (g),

V — objętość próbki gruntu po wysuszeniu (cm³).

4; Przebieg oznaczania granicy plastyczności (w_P)

1.    Próbkę gruntu o masie około 50 g i wilgotności naturalnej miesza się dokładnie.

2.    Jeśli grunt znajduje się w stanie półzwartym lub zwartym, nasyca się go wodą do stanu plastycznego, a jeśli znajduje się w stanie płynnym, podsusza się go w temperaturze pokojowej.

3.    Do badania można używać grunt pozostały po oznaczeniu granicy płynności (p. § 5), podsuszając go również w temperaturze pokojowej.

4.    Z wydzielonej próbki gruntu usuwa się ziarna średnicy większej tuż 2 mm.

131