CCF20100109031

1. Prawny obowiązek udzielania pomocy człowiekowi zagrożonemu utratą zdrowia lub życia - art. 162 KK

§1- Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo

ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie

udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia

albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu -podlega karze pozbawienia wolności do 3 lat.

§2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu,

albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby bardziej do tego powołanej.

>    Przesłanką obowiązku udzielania pp jest (wg KK)

Zaistnienie sytuacji koniecznej

np. wypadku,

Katastrofy, nagłego pogorszenia stanu zdrowia chorego

>    nie ma znaczenia czy ofiara jest sama winna stanu zagrożenia własnego życia -

stąd obowiązek

udzielania pp dotyczy także samobójców.

§ 2 art. 162 A7Óogranicza w pewien sposób obowiązki udzielania pp. Istotne jest tu bezpieczeństwo własne ratownika np. osoba nie umiejąca pływać,

nie powinna skakać do wody, aby ratować tonącego Obowiązkiem jej natomiast jest wezwanie na pomoc innej osoby, mniej narażonej na niebezpieczeństwo ew. bardziej kompetentnej np. w przypadku konieczności wykonania zabiegu specjalistycznego.

Obowiązek ratowania nie zwalnia ratującego z wypełniania jego obowiązków służbowych związanych z bezpieczeństwem innych ludzi np. praca dróżnika kolejowego czy pracownika obsługi lotów.