Osiadania nasypów wznoszonych na błotach oblicza się, uwzględniając tylko te warstwy, które nie będą wyparte i pozostaną pod spodem nasypu. Osiadania oblicza się wg wzoru:
— sn +
(14.0)
gdzie:
s„ — osiadania własne nasypu ziemnego w cm,
azi — naprężenie pionowe w środku każdej rozpatrywanej warstwy podłożu Ar kG/cm2,
hi — miąższości warstte (nie wypartych) w cm,
Mi — edometryczne moduły ściśliwości każdej warstwy w kG/cm2.
Osiadanie Arłasne korpusu ziemnego można obliczyć wg wzoru:
hn (' n .d h |
f y„hdh yji; |
3 ~M„ 0 |
3 Mn 2 Mn |
gdzie Mn — eclometryezny moduł ściśliwości gruntu nasypu w kG/cm2.
Przykład
Obliczyć osiadanie nasypu od chwili ukończenia budowy do czasu całkowitej konsolidacji podłoża, wg danych z poprzedniego przykładu, zakładając, że torf pozostaje pod nasypom.
Przyjmuje się, żo woboc małej wartości współczynnika stateczności (F — 0,29) po wykopaniu rowów przez kożuch torfiasty w czasie wykonania nasypu nastąpi wypieranie sapropelu i nasyp z warstwą kożucha torfu osiądzie na dnie błota (rys. 14.4).
Osiadanie nasypu po ukończeniu budowy możo nastąpić tylko wskutek ściśliwości torfu, gdyż można przyjąć, żo nasypy z piasku kończą konsolidację prawie jednocześnie z końcem budowy; to samo dotyczy i gliny zwałowej w podłożu poniżej nasypu, gdyż jest ona w stanie półzwartym, a więc jej osiadania są małe i kończą się jednocześnie z zakończeniem robót.
Miąższość kożucha torfu przed rozpoczęciem robót wynosiła 2,8 m, moduł ściśliwości edo-metrycznej Mk — 5 kG/cm2 (tabl. 14-1).
Naprężenia pionowe w środku warstwy torfu obliczamy, wykorzystując obliczenia z poprzedniego przykładu:
a, = aIt +yk0,5ht = 18,9 + 0,12x0,5x2,8 = 18,9 + 0,2 = 19,1 T/m3 = 1,91 kG/cm2
Osiadania całkowite torfu:
s =
1,91 x 280
5
= 107 om
Biorąc pod uwagę zalecenie normy PN-59/B-03020, że grunty organiczno w chwili zakończenia budowy wykazują około 50% osiadań, można przyjąć, żo do czasu całkowitego ukończenia konsolidacji pozostałe 50% osiadań wyniosą:
Sso = 0,5 x 107 = 54 cm
O tyle właśnie należy podnieść niweletę korpusu ziemnego.
Dokładniejsze ustalenie przebiegu osiadań możliwe jest na podstawie obliczeń stopnia konsolidacji warstwy torfu (patrz pkt 9.5).