CHRZEST PAŃSKI

NIEDZIELA CHRZTU PAŃSKIEGO

Ewangelia św. Łukasza 3,15-16. 21-22

Jan mówił do wszystkich: „Ja was chrzczę wodą, lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów

Gdybym zaczął tak: „Opowiem wam o jednym wielkim, co kłaniał się małym...” - powiedzielibyście: „Tak tylko jest w bajkach”. A gdybym zaczął inaczej: „Opowiem o jednym małym, co musiał się kłaniać wielkim...” - powiedzielibyście: „Biedny był ten mały...” Ale gdybym opowiedział o takim jednym, któremu wszyscy chcieli się kłaniać, a on machnął na to ręką, bo chciał się kłaniać niziutko, do samych sandałów komuś, kto na wielkiego nie wyglądał, ale nim był... -to może powiedzielibyście: „Ten, co się chciał tak niziutko kłaniać - był większy od swojej dumy, od swojej sławy i od swojej ważności. I musiał mieć naprawdę wielkie serce, bo tylko wielkie serce potrafi się kłaniać tak nisko, bo małe chce być zawsze większe i dlatego głowę zadziera...” Ale może powiedzielibyście zaraz: „Szkoda, że gdy teraz jest tylu dumnych i ważnych, nie ma takich jak Jan Chrzciciel!” A ja was zapytam: „Nie ma takich? - A Papież? Widzieliście, jak się kłania do samej ziemi? I nie zadzierając głowy - jaki wci jest wielki!”