DSC00044 4

y.Zabuaena iwwwcow zwąrani z* n—iii... 442

oktMmon*Ki t ofcokarodoaągowej powoduje, ae neurony scrotomiwwe hnaoR V*Tod2Xmą reakcję walk: lub ucieczki :u bezpośrednio zaraza jacy bodnec. o«ry hnl et meóoócsńeuk. Tk droga masę mieć znaczenie vr patogenezie abunaai łękowego panienego. Szlak seroconinefgiczny łączący jądro pośrodkowe szwu z hipokarnpc&i w którym to szlaku prawdopodobnie uczestnicz? postsynaptyczne receptory S-HT*. Prawdopodobnie nu znaczenie w regulacji reakcji stresowe), powodując ^ocflącgnk* przykrych wydarzeń od procesów leżących o podłoża łaknienia i zachowań goto nydi. Przypuszcza się więc, że u droga może być istotna dla zachować tmiksiąctdi i „odrętwienia" charakterystycznego dla zaburzenia stresowego pourazowego.

Noradrencrpczne neurony nuefsca sinawego są odpowiedzialne sa pobudzenie układu autonomicznego i podwyższenie czujności fógtfance) w reakcji na zagrożenie.

5. Epidemiologia zaburzeń lękowych

Badania nad epidemiologu) zaburzeń lękowych nie są łatwe, co odzwierciedla się w stosunkowo niewielkiej liczbie doniesień na ten temat. Na trudność tę składają się różne czynniki. Badania epidemiologiczne w psychiatrii można prowadzić w różnych populacjach.

1.    Badania populacji pacjentów poszukujących pomocy u psychiatry i lekarzy innych specjalnoSci. Jest to najstarsza ferma badań epidemiologicznych w medycynie. W psychiatrii przez długi czas statystyki obejmowały najczęściej jedynie pacjentów hospitalizowanych. Pacjenci z zaburzeniami nerwicowymi zawsze stanowili wśród nich ułamek populacji osób istotnie cierpiących na te zaburzenia. Badania cptdamo-logiczne pacjentów z tymi zaburzeniami leczonych ambulatoryjnie również często tac spełniają kryteriów rzetelności i trafności z następujących w^łędówr 1} pacjenci tęga typu często nic trafiają do lekarza, uważając swoje dolegliwości za rodzaj słabości którą należy pokonywać samemu. Dotyczy tu szczególnie zaburzenia lękowej) uojól* monegD; być może tego rodzaju tendencja, zwłaszcza związana z rolą męską, wpływa na różnice płci obserwowane w tym zakresie; 2) pacjenci z zaburzeniami lękowymi trafiają najczęściej nie do psychiatry, ale do lekarzy pierwszego kontaktu i innych spt-cjalności (kardiologów - zwłaszcza pacjenci z lękiem napadowym}, gastrołogfa RS* matołogów (najczęściej z powodu somatycznych objawów lęku uogólnionego?; 3} pro bierny diagnostyczno-ldasyfikacyjne. z jednej strony wynikające z różnych tradycji diagnostycznych, a z drogiej strony - wiążące się z naturalnym przebiegiem zakutać nerwicowych, które mają często, zwłaszcza w początkowym okresie choroby aibouz przy mniejszym nasileniu objawów, postać zaburzeń mieszanych.

2.    Za najbardziej miarodajne badania co do występowania poszczególnych aburatń lękowych uważane są badania epidemiologiczne na populacjach ogólnych Dane w jednak również podkgaią pewnym nfitttwwniaa w zależności od >n«iMBjdi metod badawczych {np kwestionariusze objawów łub dane dotyczące kurtyn»ii i usług medycznych) i od okresu obejmowanego pytaniem i występowanie ih«wn< w i jągu całego tycia czy np tytka ostatniego roku). Metody te są nadal duskrmafe nc. a stosuje tg je dopiero od kilkunastu lat W mtrrprcuui wczeAniejszych «b nych ttaeba Nd uwzględniać m*w kiaayhkacic psychiatryczne