DSC00953 2

iHt>» /'mmi >'»/#*«

. _k,.|,,h    ^fu,mv    wojny

^ttawi* ♦ *    _ł(1 .kurn^h m'*** "• "’V"^{K n}" ^,n?^h'f

^l,v" . „I WnWinN. który w**m / Muikn Ahmadi »„m«v Mul.......... „_nlrtl,»i toiwól o|H«Kf/ny powinny h_yt

.ta.»■"*•»«»^{,x w,u},t wl„*■*■*rtfHgłjnym wypł>w«mcvm / Koranu _rtlko«.vltp<'^''»^,u,’*^,u'‘    ,_m. _lMlnf , naka/nmi religijnymi s, w ich

»«»*>' P' " ^m,"^m    ’ _nll. ,viko nic mim akccptownć. ale wnp* nalc-

— —* * ^ai..........

Niepodległość

W oktcmc walki ; kotomilizmcm i po uzyskaniu niepodległości przez kra-

•    ¹ ' • -    * •    >—" :---Li.., .» _nn,iJ^_u paIi/,;:

» OfcTCMC WJUM / *uivuuuw*i»vui • ^ um-j    ••••!    o    r

)c muzułmańskie podziały wsrod tych tendencji i ruchów o podłożu religijnym suły sie bardziej wyraźne i radykalne, przybrały bowiem charakter polityczny Vi zaIc/tk*^ od tego, jakw* rozwiązanie wybrały rządy w poszczególnych krajach. mieliśmy do czynienia z orientacją laicką, tzw. postępowy używającą nierzadko fetory ki locjahstyczncj maserów >ki Egipt, Irak. Syria. Tunezja z czasów Ben Salaha, Algieria), oraz / oncntacją. którą nazywano wsteczną, gdy/ opierała o; na ideologii ruchów zachowawczych, co wcale nic znaczy, że odcinała się od mmłcmi/acji, szczególnie technologicznej, która w rozumie* ^r,,u '^lenTHkdw tej one*.ut)i stanowiła o sile państw’ chrześcijańskich (Ara-hu Studia. lun , >viw >_/4Cha) Należy podkreślić, ze laickość muzul-mar.Aa n,*d> we nu* chartem walk, z rd_Iglą. albo jej lekceważeń,a

_______^ww.o_Vzv)^^ł'-“

__- lunacj wojny dochodziło do pewnej

, pokcjowcgo    Ttt*we«eu)ycych różne ten-

. _R_w_{s 0}    .uckjq tttrrymy* iły óc*ct wosurjtł ze Związkiem

iencK ‘'•t*. ^s

Kml/iickiftl, I» rządy zachowawcze /« Stanami /jednoczonymi Rywnli/u-sUpertnoC^twn wykni/y.Mywnly słabości nowo powstałych państw i rzą-dów om/ u h trudności z wykreowaniem własnej filozofii i praktyki sprawo-wnniii władcy, narzucały im własne poglądy, umożliwiające tch uzależnianie Większość krajów muzułmańskich znalazła wyjście z. tej nowej sytuacji, wstępując do ruchu państw niczaangażowanych. który w latach 60. przyjął pewne zinstytucjonalizowane formy. Głównymi inicjatorami i organizatorami lego ruchu były takie kraje, jak: Indie, Jugosławia. Kgipt. Indonezja oraz Ghana.

Powszechna edukacja

Jednym z haseł i celów walki o niepodległość była powszechna edukacja, w jej realizacji widziano bowiem podstawowy środek postępu zarówno społecznego. jak i ekonomicznego w byłych koloniach, wzorowano się w pewnym sensie na byłych metropoliach kolonialnych Najbardziej zaangażowane i głęboko wierzące w rolę edukacji były rządy wywodzące >ię z ruchów postępowych. Ruchy salafickic. czyli zachowawcze, również opowiadały się za podniesieniem poziomu edukacji, ale dla nich wzorem były czasy rozkwitu kultury arabo-muzułmańskicj; powoływały się na wezwania do nauki, /awar-te w Koranie i w hadisach: „Szukaj nauki nawet w Chinach’’*, zaleca Święta Księga Bardziej konsekwentne we wprowadzaniu powszechnej edukacji świeckiej były jednak kraje dążące do nowoczesności. Tymczasem polityka edukacyjna wywołała niespodziewaną reakcję wśród jej jakby się wydawało - beneficjentów. Powszechną alfabetyzację wprowadzono gwałtownie, nie zwracając uwagi na koszty, które trzeba było ponieść Przypominało to w pewnym stopniu walkę z analfabetyzmem przeprowadzoną w ZSRR po rewolucji i w byłych krajach socjalistycznych po drugiej wojnie światowej Kształcenie w postkolonialnych krajach muzułmańskich obejmowało młodych ludzi, po chodzących z nicuprzywilcjowanych środowisk i warstw społecznych, gdzie regułą bvła w iclodztetność. Tu jednak, w odróżnieniu od ZSkk i kra_Jv •' socjalistycznych. wykształceni młodzi ludzie bardzo często zasilali szereg: bezrobotnych Trzeba tez wziąć pod uwogę dramat    wt włas

nym otoczeniu i w rodzinach, zęby w pełni zrozumieć ich nieoczekiw any zwrot do wartości religijnyeh uznanych za jedynie stałe pewm. . N.. poza

titwgo. Wai-

Gtlłcs Kcpcl.    w?*a Ebpaw*'

2003.1 U 15.