w h£o 3,8, pH w kci 3,3, korzenie ++, przejście nagłe 34-54 cm: Bfe, brązowordzawy (10YR 3/4; 10YR 2/2), umiarkowanie wilgotny piasek słabogliniasty, bezszkieletowy, struktura bryłowa, układ zwięzły, po w H20 4,1, pH w KCI 3,7, korzenie ++, przejście wyraźne 54-66 cm: B, beżowy (1OYR 7/4; 10YR 5/4), umiarkowanie wilgotny piasek luźny, bezszkieletowy, struktura rozdzielnoziarnista, układ słabo zwięzły, pH w H20 4,8, pH w KCI 4,4, korzenie +, przejście stopniowe 66-150 cm: BCgg, beżowy, z popielatymi plamami (10YR 8/3; 10YR 6/4), umiarkowanie wilgotny piasek; luźny, bezszkieletowy; struktura rozdzielnoziarnista, układ słabo zwięzły, pH w HsO 4,8, pH w KCI 4,4, korzenie +
Diagnoza gleby i siedliska Typ: gleba bielicowa
Podtyp: gleba bielicowa właściwa (HapPodzol)
Odmiana podtypu: gruntowoglejowa Rodzaj: piaski eoliczne
Gatunek: piasek gliniasty na piasku lic aj bezszkieletowe
Typ próchnicy: mor / moder
Kategoria i indeks trofizmu: oligotroficzna, ITGL 11,1
Aktualna żyzność siedliska: bór mieszany świeży, BMśw-N
Potencjalne zbiorowisko roślinne: uboższy wariant boru mieszanego z dębem bez-
szypulkowym (Ouercetum petraeae-Pfnetum Zaręba 1988)
Występowanie poziomów Ofh 2-7 cm, A 7-17 cm oraz albie 17-28 cm i spodic 28-66 cm pozwala klasyfikować glebę jako bielicową właściwą. W morfologii profilu widać duży udział bardzo silnie kwaśnej materii organicznej, zarówno w poziomie A pod butwiną, jak i w poziomie wmyda Bh. Przypuszczalnie jest to profil dawnej gleby glejo-bielicowej, w którym po osuszeniu terenu, oglejenie przetrwało tytko w głębszych warstwach piasku. Diagnoza siedliska w tym profilu jest zbliżona do optymalnej, patrz rozdział V, pkt. 3.
292