DSC05027

XL lH4A*Kf|KV*nrfcA r%o«u /o«ti

2.9.1>. Autor /^rxd uwagę iu koma (*pairO. znajduje r>,^>

*t»o zachowani* * kolejnych iwtcRęudt, wprowadzaj! ^ amfory. powracaj* do głównej pmiaci zapytuJ^J^ ki zdaniami prunymi rozpoczynający rm uę od    -_ó ^ .ⁿ**

»tając podsumowanie wyraża je w formie polisyndctonu ^ ^U‘

rariMb«* *1> %Kza|»di.«oozaoc|jocichu«kie^zu_amci ak saskim, będzie drżał jako ryb*. oczy mu uc zapala jako pochodm/'** będzie k«Kzał ryczał karał

* rzgol. er** wvz>tko musi odmienić w sobie.

Takie ter 1 »ol będzie chrapał.

puści Bogami rozmieumał.

takie irz i pn tu t . aa miecz pobieźy, czymkolwiek nań ciśnicsz, u, będzie kąsał

Takie i wirper patrz, jako sic na ludzi wnet będzie puszczał zebar zgrzytał az pum z mego pocieką. [„.)

Knu uc xr. zapalone oczy we łbie wiercicć mc będą jako u szalonego? Vexi OK drżą »ię ’ kzai bk zgrzytną zęby'’

Uii może z pokojem postać'’ Jedno sic wierci, kręci, nogami drepce, a me wie. ptne sae wrazić.

kzaz ręce z pokojem zadzierzec może? Jedno imi kiwa. grozi, a jcsii sic pomnie me toczc. !ed*. albo sic drapie, albo z szalonego łba w łosy skubie. JtŹBOWl. jaz wzrok.

JtfdKi

jer * vzytk i >oydy w mm spranie sic odmienić muszą

Obrońca języka poKkiego. Sad stworzeniem literatury narodowej dyskutowano jeszcze przed wystąpieniem Reja. Już ok -i” r Jan Ostroróg protestował przeciwko wyłączności oświaty kościeino-łacinsiocj. a 60 lal później szlachta na sejmiku średzkim dopraszała >ię drukowania książek (kronik. Biblii i prawj w'języku polskim Głos ten dochodził również ze środowiska impresorów trakówskich (m n. Wietora. Unglcraj, zaś Marcin Bielski tych,

XU

. a prd/iU rodzimym Rykiem, nazywał pasierbarm, nie sy-J^RaSezypoH**^ * Niewątpliwie poglądom tym tprzyjab ^la ogarniającej kraj reformacji, w której ideologię wpiwne było ■lllllfcnyr słowa Bożego w języku ojczystym. Rej wfc-czvł się do walki o literaturę narodową me tylko z pobudek religijnych, pragnął, by jego naród móg£ poszczycić się własną literaturą. Swój program zawarł we wstępach i zakończeniach dzieł a których wskazywał, że pisze, jiic dla czego inszego, jedno <Ba języka swojego polskiego' (Postylla), inni bow iem ©ń nie dbają Walkę o język narodowy w połączeniu z uprawianiem dydaktyki podjął przed Rejem chyba tylko Marcin Bielsk., jednakże to Rej stał we dla potomnych symbolem tego ruchu i najpełniejszym wyrazicielem jego dążeń. Z wiersza /Jo /ejg* co czyta/ kończącego Figiiks pochodzi bodaj najbardziej znany cytat z jego twórczości:

A niechaj narodowte wżdy postronni znają Iż P o 1 a c y me gęsi. iż swój język rraja'

Widząc także, że inne narody wyprzedzaj* rodaków na polu literackim. Rej ubolewał, ze Jedno nam Polakom w tym bazo inochody nie stawało. Aż sie inszy narodow ie czasem pytali, jesh Polska jest miasto albo tez jaka kraina" (dedykacja Ż^ierzyńca). Wierzył także, że jego twórczość przyczyni się do rozpowszechnienia języka polskiego, uważał, ze chociaż nieoczoay, powinien pozostawić pamiątkę swemu narodowi. Ubolewanie nad kondycją rodzimej literatury tow arzy szy ło całej jego Twórczości, nawet poc koniec życia, gdy już nic "było ku temu powodów, ciągle wyrażał żal, że -jednochmy my Polacy w swym języku pra wic zadrzemaii. mało pisma mamy". Może także z tego powodu zasłużył ca miano „polskiego Dantego" i J*etrarkj" którzy uprawiali twórczość w języku rodzimym.

⁵ B Nadolski. Droga Reja do literatur, narodowej [w.] Studia nad Miksdajem Rej cm T***czoic / recepcja Praca zbsonma w 4Ż/j-ietie śmierci Mikołaja Reja 1549-1969. pod red B Sadobkiego. Górak 1971, _Ł ||.