DSCF5766

481

4. Marchew

W drugim roku uprawy okres wegetacji trwa 120-150 dni. Po wysadzeniu mar-I chew tworzy najpierw rozetę liści, a następnie jeden rozgałęziony pęd. Gdy stożek I wzrostu pędu głównego zostanie uszkodzony, wyrasta kilka lub kilkanaście pędów I wysokości do 150 cm. Kwiatostanem marchwi jest baldach. Kwiaty osadzone na I rozgałęzieniach baldach u nie mają kielicha. Korona kwiatu jest pięciopłatkowa,

biała lub brudnoróźowa, słupek o dwu znamionach i dwukomorowej zalążni. Kwiat I ma pięć pręcików. Na roślinie w tym samym baldachu mogą występować kwiaty I rozdzielnopłciowe (męskie i żeńskie) i bezpłciowe. U marchwi występuje zjawisko I protandrii, polegające na wcześniejszym dojrzewaniu pręcików niż słupka. Dopiero po pęknięciu pyłników z pyłkiem dojrzewają słupki, co znacznie utrudnia samoza-pylenie kwiatów. Marchew uprawna jest obcopylna, zapylają ją owady. Łatwo krzyżuje się z marchwią dziką, wskutek czego w potomstwie wzrasta pośpiecho-watosc. Należy więc zapewnić izolację przestrzenną między marchwią nasienną a innymi gatunkami z baldaszkowatych, z którymi może się krzyżować. Niezbędne jest także niszczenie marchwi dzikiej.

Owocem marchwi jest rozłupnia składająca się z dwóch niełupek, pokryta czterema rzędami haczykowatych włosków i wyrastających między nimi zagiętych kolców. Materiał siewny bywa ocierany z włosków i haczyków i w takiej formie znajduje się w sprzedaży. Masa 1000 otartych niełupek polskich odmian marchwi wynosi 1,1-1,7 g. W 1 kg znajduje się 580-900 tys. niełupek.

4.5. Wymagania klimatyczne i glebowe

Marchew jest mało wrażliwa na niskie temperatury w okresie wiosny i jesieni. Nasiona kiełkują w niskiej temperaturze, a jesienne przymrozki nie szkodzą w okresie zbioru. Reaguje ujemnie na niedobory wilgoci w okresie kiełkowania nasion, które, aby napęcznieć, potrzebują jej 130-180% w stosunku do swojej masy. W okresie wzrostu, zwłaszcza w fazie rozrastającego się korzenia, jest najodporniejsza na suszę ze wszystkich okopowych roślin korzeniowych. Jeśli jest mało opadów, to tworzą się korzenie długie i cienkie, rozwidlone i zdrewniałe, a nadmiar wody sprzyja powstawaniu korzeni krótkich i zbyt grubych.

Marchew, podobnie jak inne rośliny korzeniowe, ma wysokie wymagania co do właściwości fizycznych gleby i stanu jej kultury. Udaje się najlepiej na glebach kompleksu żytniego bardzo dobrego, a więc na glebach lżejszych, gliniasto--piaszczystych i piaszczysto-gliniastych, pod warunkiem, że mają one uregulowane stosunki wodne. Marchew nie rośnie dobrze i plonuje źle na glebach suchych, a także na zbyt wilgotnych. Nieodpowiednie do jej uprawy są gleby ciężkie, podmokłe i kamieniste. Optymalne pH gleby waha się od 5,5 do 6,5. Na glebach kwaśnych, o pH poniżej 5,0, rośliny marchwi giną.