DSCN1592

Media I terroryści. C¹y zastraszy naa na In

prasowa UPI oraz dziennik „Chicago Sun-Tribune" Wszystką zaleca)¹ reporterom i redaktorom ostrożność, ale teł podkreślaj¹, te lepiej dla społeczeństwa jest Informować o najgorszych nawet zamachach i czynach, bowiem wówczas unika się utraty wiarygodności oraz bumerangowego efektu szerzenia pogłosek

i wywoływania paniki. Mimo to należy unikać „dostarczania terrorystom forum dla ich przekazów¹ oraz „skupiania się ns ich działaniach, kosztem innych wydarzeń dnia"³⁴. Wszakże te własne zasady nie były przestrzegane po zamachach dokonanych

ii września. Może dlatego, że tak CBS. jak pozostałe tradycyjne amerykańskie sieci telewizyjne, a także CNN i Fox News toczyły wówczas zażartą wojnę o lepszą oglądalność (rating).

Chcąc nie chcąc, media odgrywają centralną rolę w rachubach terrorystów i są zdolne albo powiększać, albo pomniejszać ich czyny i pozycję wykonawców lub też przyjąć styl, który unika i jednego, i drugiego. Warte zatem stosowania są dyrektywy dziennikarskie wielkiego francuskiego regionalnego dziennika .France Ouest¹. sformułowane przez jego dyrektora Franęois Rć-gis Hutina:

- pokazywać, nie szokując;

- mówić, nie szkodząc;

- wskazywać, nie atakując;

- ujawniać, nie potępiając^1,.

Niestety media polskie, a zwłaszcza tabloidy, mało się przejmują tymi zaleceniami. Czym innym jest teoria dobrego informowania, a czym innym codzienna praktyka redakcyjna. Media oficjalnie mówią o swej odpowiedzialności, jednak na szpaltach I na antenie z reguły wygrywa sensacyjność 1 przerażające wizje uderzenia cywilizacji¹

Być może korzystna jest zmiana dziennikarskiego języka. Słowo „terroryzm¹ jest tak często używane i nadużywane, że bet

Riposta

chwili wahania niemal każdy ala przemocy mlw i ■ się ;ako terrorystyczny, a potem wojnę z terroryzmem. Nie poaMga to w realne) walce z terrorystami, którymi i i ę ■»■ i są r»« y-ieii pn»-stępcy. Gdy dolconano zamachów w Londynie i Glasgow, premier Wielkie) Brytanii, Gordon Brown, określił je jako dzlaheia przestępcze, a jego minister spraw wewnętt znych Jacous Smith oświadczył: .Postawmy sprawę jasno, terroryści są krynunabaca-mi, których ofiary pochodzę z różnych środowisk, społeczności i wyznali*

Me bójcie się!

„Jedyną bronią terroryzmu jest erach: bezpieczeństwa narodowego powinna strai__ go potęgować — strachem nie da się pokonać atl ai. hn*” Na ty. tyjemy w wieku nieufności. Sąsiedzi nie ufają sąsiadom Tak jak wszędzie na święcie, również w Polsce rosną mury wokół nowych osiedli mieszkaniowych, psy warczą za coraz wyższymi ogrodzeniami. A nade wszystko nie ufa się władzy**. Takt stan zagraża demokracji, dlatego socjolog Anthony Gtddens. ifcti adca premiera Tony'ego Blaira, pisze o konieczności ^iemoigatyzacjr. co oznacza autentyczną kontrolę władzy przez obywateli ta ab tylko kontrolę z media ryzowaną, która z poliryki rob* arenę i. a w konsekwencji odbudowę zaufania.

Socjolog Frank Fuerti w książce fwWffum b Terror n ii azme. że naprawdę powinniśmy się martwić nie tym. co robią terroryści. ale naszą wobec nich reakcją*⁰. VC‘ swej wete Intrwej książce Cu/rure of Bear (Kultura strachu) zauważył że sta ach przed terroryzmem współzawodniczy ze machem prze d ;

³⁰ B. Barb< ■. madte. W

nawa 3005. s 173-173.

*• Piesiem o

Ibcmy. JZdanls' 2004. ni 1. a S2 *° F- Fuerti. łsiitetias Co Contlnuu m International PubliihinsGroup

Yl Aleumkf, R. Latter, Terronsm and Ihe media: Dilcmmas Jor •Htm. foumahsts and the pubUc. Bnssey, Washington. PC 1990, s. 140.