DSCN1797

154]. Dla A. Cornie’a wizją przy. ^•porządku było społeczeństwo ogól-^atowc. w któiym pozytywizm stanic *** * jeligią ludzkości”, dla I łerbena jJohna Stuarta Milla - społcczcń-

L liberale

Socjologia od początku swego istnienia -Ao nauka zorientowana była wyłącznic _v_At\wistycznie. Z tego powodu zarzuty przeciwko socjologii jako samo-j-jlnej dyscyplinie wiedzy odnosiły się _A juncie rzeczy do przyjętej w jej obrębie orćntacji pozytywistycznej. Ścisły' związek socjologii l nurtem pozytywistycznym wi-ixzny jest w przy padku takich badaczy Hftityków. jak Ludwik Gumplowicz, Emil Dukheim. Vilfredo Pareto, a także przed-_:awoeli takich kierunków, jak socjologia Pluralistyczna, psychologizm czy' socjologa formalna.

Stopniowo w socjologii pojawiać się zaczęła orientacja odchodząca od założeń uznawanych przez pozytywizm, określana j&o socjologia humanistyczna (bądź socjo-^l^ga rozumiejąca). Akcentowała ona od-"icnność przedmiotu nauk społecznych * porównaniu z naukami przyrodniczymi ^u z tym odrzucała stanowisko na-^'Syc/nc. Z uwagi na to. że w odróż-¹ 'cniu od nauk ścisłych - przedmiotem za-'ⁿ«tsowania socjologii są ludzie i zbioro-Z*^1, a nie martwe przedmioty, należy 2/’.^do wypracowania swoistych metod ₀ ‘ych zjawisk społecznych. Muszą ~ siłą rzeczy odmienne od stoso-„ jj*" w przyrodoznawstwie. Główną rolę .^^'^J^Hianiu przypisywano ustaleniu ^ujroow*n»a rzeczywistości spo-V_tJ0|J^^r/4z działający podmiot społeczny.

Powinna starać się zrozumieć | ^{ę ,uh} KrtJpę. tzn odkryć motywy. 4fjj_<^^Wałto^^c‘. którymi się one kierują ««£ rj⁰* *ypu pozytywistycznego ło-^łPkme .rozumieniem” ludzkich •ocjoio- ⁶⁰ °dm»cnny sposób uprawiania ^^(lłtf^lany jest jako ..pr/c*'-" ^;,n,v*

^Poz>»ywian 145

ⁿⁱfy rozwijały sicrójT^,ci Oba,_e ^eniapo^^^ Niektóre elementem procesu rv)_7n,' ¹^ⁿ°nnalnym g" Dotyczy t₀ zwfeLr^⁵*⁸⁰. ^J⁰¹⁰-badań różnych wyc^ków ^emp,r>^czn><* społecznej. Kierunek    ”*****1

logii, wywodzący się z    ^W ^

wany jes, obecnie a

no ni,v/r ^{k p JC S,<?}    teoretyc*

, , zohezne założenia pozytywka

Jednocześnie jednak zredukowanie socjologu wyłącznie do badań empirycznych -co postuluje pozytywizm, a zwłaszcza nco-pozytywizm - wywołuje szereg negatywnych następstw. Najważniejszym z nich jest to. że ograniczając się wyłącznie do empirycznego badania rzeczywistości społecznej rezygnuje się z teoretycznego wyjaśnienia pewnych globalnych zjawisk i problemów społecznych. Wiedza uzyskiwana w wyniku badań empirycznych nie układa się sama w jakiś ogólny obraz rzeczywistości, a w konsekwencji wiadomo coraz więcej o coraz to mniejszych fragmentach tej rzeczywistości.

* Trzecia faza pozytywizmu - określana zazwyczaj jako neopozytyw izm - zapoczątkowana została w okresie międzywojenni W odróżnieniu od .pozytywizmu Ł cechuje s* on I)

metodologii, a ^    ha-

wania tak,ej

dawczcgo. która P    neopozstswizni

nia rezultatów

interesował we ^racJ^    ,_{0 badaniem;

spoleczeńMwoJ.^*^^

2) fizykaliznitm ^ ,£_{kl> jako} najbar-

być uprawiane Ą* _p|,_nv wiedzy. V*¹*

dziej    na,czy

ska społecate trakw

jak fizyce. /    ‘ J. **«*«.

nować takie Wf?*’³ _one bowien J1

' wola. cele *    ... ₃₎ dątenk»

........ ,,,_ncm nauk •*P^0,C^_{N SłK} jolog'cat«i