DSCN1906

140

3. MAZOWSZE

I

9) mazurzenie

10)    fala

11)    -ch^-k

12)    jżrz, irz\ śr, ćrz;

13)    brak -och

14)    robilech, róbilichmy 16) przyr. -k, -c

16) na-

5)    odstępstwa od przegłosu: ’e—‘a

6)    fon. nieudźwięczniająca

7)    przestawki: szwytek

8)    oćca, ojćca: mieśce,' mieśćce

2) iże(\\eże)

A)    I) -*OM>-||-’ctoi 2) rety je-; jachać\\ jechać

4)    tert

5)    6mićrć\\ioiórzba (||wirzba)

6)    bajać się

7)    szeroka i wokal. wym. sam. nos.

8)    mię, cię, się\\niię, cię, się

B)    1) H, yl

2) rozumieje, smrodzieje ty -

4) przejście ’a^*e

C)    1) trzymać\\dzierżeć

II

1)    Formy vńelki\\wielgi. Zap. warsz.: wielki (30 r.), widgi (16 r.). Hist. Al.: wielki (168 r.), widiki (1 r.), widgi (15 r.). Żyw. Eufr.: wielki (41 r.).

2)    mgły, mgleć’, moglić się, moglitwa. Hist. Al.: tylko formy zdysymilowane mgły, zamglony (4 r.); moglić się, moglitim (4 r.). Żyw. Eufr.: mgleć (4 r.), moglić się (44 r.), modlić się (4 r.). W Zap. war. brak przykł.

3)    Formy typu ludziem (||ludziom). Zap. warsz.: formy z -em (5 r.), - om (4 r.). Hist. Al.: -em (ludziem, koniem, podczaszem) 16 r., -om (rycerzom, starcom mistrzom) 12 r. Żyw. Eufr. — brak przykł.

4)    Formy 1 os. 1. mn. mają końcówki -m\\-my. Zap. warsz.: formy z -m 5 r_t, w tym formy cz. ter.: ręczem, świadczem, będziem i formy cz. przeszł.: zatrzy-mdim, anim ciądzalim\ formy z -my: 3 r. (dzierżemy, prosiemy). Hist. Al.: liczne formy skrócone na -im (28 r.), np. przykazuim, będzim, wrócim się itp.; formy na -my (liczniejsze), np. przyśHmy, chcymy, merzamy itp. W Żyw. Eufr. tylko formy zakończone na -my.

5)    Part. trybu przyp. 1 os.l. poj. -bych; 1 os. 1. mn. -bysmy\\-bychom. Zap. warsz.: -bych (5 r.); -byśmy (4 r.), -bychom (l r.). Hist. Al.: dziesiątki przykładów part. -bych,-bychom. Żyw. Eufr.: -bych (12 r.), -byśmy (3 r.), -bychom (1 r.).

Polski wskazał Z. Stieber, Rozwój fonol..., 8. 57. Formy w Żołtarzu Wróbla byłyby dalszym przyczynkiem do wykazania związków językowych zachodnich obszarów Polski z gwarami przechodnimi ciągnącymi się, w kierunku Łużyc. W obu językach łużyckich jest przejście dawnego nwrapo dawnym l, np. głuż. wohna, iołmy (fale), dłuż. vxthna, iołmy eto.