DSC07303

CP J Po 10

Rys. 22. Schematyczny przekrój przez utwory jurajskie na linii Tarnawa - Zalasowa - Podborze (linia przekroju B B na rys. 20 i 27)

Objaśnienia jak przy rys. 21.

Jura górna. Pod koniec keloweju, na opracowanym obszarze istniało jeszcze szereg „wysp małopolskich" [99] i obszarów, które nie zostały zalane przez morze. Były to tereny z odsłoniętymi utworami pre-kambru, paleozoiku i triasu (rysunek 23), stanowiącymi resztki nie zalanej powierzchni starokimeryjskiej. Postępujący zalew morski doprowadził dopiero w najniższym Oksfordzie do całkowitego zalania tych wysp i obszarów lądowych, pokrywając ten obszar w całości osadami węglanowymi. W strefach występowania utworów środkowojurajskich (keloweju), jura górna stanowiła kontynuację osadów tego podsystemu. Na pozostałych obszarach lądowych, utwory w ęglanow e jury górnej, tworzyły się na utworach starszego podłoża, od prekambru do triasu włącznie (rysunek 23, 24-26).

Rozwój litostratygraficzny osadów górnojurajskich w tym rejonie w zasadzie nie różni się od wykształcenia tych utworów w innych rejonach przedgórza Karpat. Na przedgórzu Karpat przyjmowany jest zazwyczaj podział litostratygraficzny utworów górnojurajskich opracowany przez Morycow'ą i Moryca [121] lub Golonkę [18*]. Pierwszy podział wprowadzony został w' rejonie Dąbrow'y Tarnowskiej Szczucina i opiera się na kompleksowych materiałach geologicznych z wierceń tego rejonu. Drugi oparty jest na pojedynczych

Rys. 23. Mapa paleogeologiczna przedgómojurajskicj powierzchni w rejonie Kraków lamów Szczucin

obszar przykryty pr/cz osady jury środkowej; 2 M utwory pr/edju rajskie obszarów wyspow ych odsłonięte przed jurą górną; 2 Mi** śiudkow\ ret. ^ permo-trias; 4 karbon dolny; 5 dc won górny i środkowy; 6 dewon dolny; 7 sylur; S ordowik; ^K) prekaiwbi tmoianrgdit> V

uskoki. II linia nasunięcia Karpat; 12 otwory wiertnicze.

nr o :ooo