DSCN6341

140 Z POGRANICZA

A teraz ponownie odwrócę problem. Ludzie, którzy zostają na ziemi, emanując wielkim I głębokim żalem, żałością, niekiedy złością, że stracili kogoś, wymuszają bardzo niekorzystne zjawisko. Niekorzystne przede wszystkim dla odchodzącegOjt_: który doskonale sobie zdaje sprawę ze stanów, w Jakich znajdują się ci na ziemi. I wtedy oni po prostu motają go nićmi swego przywiązania. Dzięki temujest przytrzymywać ny, niekiedy wbrew własnej woli I nie może spokojnie odejść. Gdy te nici pękają, problem znika. Ci, którzy zostali-żyją nadal, ten który odszedł-naprawdę odszedł i do tego w spokoju.

Przeprowadzenie zabiegu Reiki osobie odchodzącej nie przysparza żadnego problemu. Można zrobić zabieg jak każdemu innemu człowiekowi. Najczęściej ta osoba leży, więc odbędzie się to naturalnie. Jeżeli odbywa się to w szpitalu* można po prostu wziąć tę osobę za rękę. Wystarczy. Często taka osoba sama chwyta za diod człowieka, który może jej pomóc.

Nie rób tylko jednego, nie próbuj takiego człowieka wstrzymywać. Pewna kobieta umierała. Byłajużjedną nogą po tamtej stronie, mając wgląd w tamten świat i wystarczyłby moment, by odeszła. W spokoju, bez obaw, bez przywiązali. Po prostu jej czas nadszedł i ona się z tym pogodziła. A w tym najmniej odpowiednim momencie jedna z córek złapałają za rękę, byją wstrzymać. Kobieta w stanie Szoku wróciła, a właściwie na siłęją cofnięto. Przeżyłajeszczejeden dzieli, w milczę* niu, szoku i żalu. Po czym, tym razem już nie niepokojona, odeszła. Pozostawiła tylko jedno zdanie, wypowiedziane do jednej z córek: „niepotrzebnie mnie zatrzymaliście”. Moment odejścia nie może być ani za wczesny, ani za późny. Musi być właśnie wtedy, gdyjestjego czas. I musi się to dokonać w odpowiedni sposób. Wiedzieli coś na len temat lybetaiiczycy, pisząc „Księgę umarłych”.

I w koiicu ostatnia wątpliwość typu na krawędzi. Tym razem o wiele bardziej skomplikowana. Mam namyśli moment zwątpienia w Reiki jako taką Moc i Jej działanie. Niemal wszyscy przechodzą podobną ścieżkę. Zaczynają od zaciekawienia lub nieznajomości rzeczy, potem zasmakowują Tego, co otrzymali i są zafascynowani nowymi możliwościami. Ale życie trwa nadal. Pojawiają się trudniejsze do uzdrowienia przypadki, oporni potrzebujący, krytyka otoczenia i uwalnianie własnych, zaległych blokad. Pojawiają się też podszepty, gdzieś z wnętrza, z podświadomości. A może z zewnątrz, od istot niżej rozwiniętych duchowo? Kto to wie? Pojawią się chwile niepewności i zwątpienia. Czy to naprawdę działa, czy to tylko złudzenie ? Czy to ma sens, czy bmf w ślepą uliczkę? CzyjaJestem normalny, czy raczej odwrotnie?

Wszystkich to spotyka, przy czymjedni stykają się z problemem wcześniej a Inni później. Jedni często, a inni tylko raz i rozwiązują swój problem na zawsze (rezygnują lub kontynuują). Wielu słabszych duchowo i pozostawionych sobie samym rezygnuje, odchodzi od Reiki. W ich przypadku wygrał strach, a stracił człowiek. Ich wątpliwości przerosły ich samych. Pozostali po pewnym czasie (zależnie od własnej siły duchowej) potrafią się otrząsnąć i kontynuują swoją Drogę. Sprawniejsi, dojrzalsi, pewniejsi swej mocy.

Poruszany problem niejest odosobniony. Zawsze tam, gdzie stykamy się z ważnymi duchowymi i życiowymi sprawami Jest podobnie. Tym częściej, im większe kontrowersje wiążą ów problem i człowieka z poglądami świata na ten temat. Nie należy się tym przejmować. Wystarczy przeczekać. Czekać nie biernie, ale uczciwie wobec siebie analizując wszystko za 1 przeciw. W ten sposób Duch się oczyszcza z brudów ziemskiej głupoty. Gdy zaś okres zwątpienia minie, to człowiek, którego dotyczył jest o kolejny krok do przodu na drodze tycia. U niektórych ów problem z czasem powróci, ale za każdym razem w słabszej postaci, zwątpienie będzie coraz mniejsze i trwać będzie coraz krócej. W końcu utrwali się w pewność i ufność, że warto, że To jest dobre.

List otw^rtvj uczni* Reiki bo Mistrza

Moje słowa łatwo jest zrozumieć, Zyć według nich jest równie prosto, Ale kto to zechce przyjąć!

LaoZi

Z Reiki zetknąłem się na początku 1991 r. 1 od tej chwili siedzę w "tym po same uszy. Jest to najwspanialsza Rzecz, Jaka mogła mi się kiedykolwiek zdarzyć. I zdarzyła się. Czerpię z Niej całymi garściami, ale też przy okazji dzielę się swoimi przemyśleniami z innymi w tej przygodzie, słucham innych, czytam na te i pochodne tematy, bywam na różnych spotkaniach.

W trakcie tych lat usłyszałem wiele wspaniałych i budujących słów. Oczywiście są to słowa na temat Reiki, ale też słowa kierowane bezpośrednio lub pośrednio do... Mistrzów Reiki, którzy wprowadzają w tę Energię. Usłyszałem też wiele słów krytyki, żalu 1 wątpliwości. Żalu do Reiki? Nie, bo to zbyt wartościowa i cudowna Energia. Raczej żalu do... również Mistrzów Reiki. Czasami słów krytyki, czasami rozgoryczenia, czasami złości, czasami zwykłych ludzkich obserwacji z nadzieją, że zostaną wysłuchane. I fakt ten w niczym nie uwłacza i nie ujmuje Reiki, Energii jako takiej.

I W Imieniu tych wszystkich głosów, które do mnie kiedykolwiek docierały piszę ten list. A właściwie listy, bo wszystkie uwagi pozytywne oddzieliłem od negatywnych. Na początku wyjaśnijmy sobie, kim jest uczeń i mistrz, których dotyczy ów list Uczeń reprezentuje każdą osobę, która miała i ma coś wspólnego z powyższym wstępem. Niejestważnajego płeć, wiek, staż w Reiki. Nie Jest ważny poziom świadomości czy rozwoju, jak to nazywają inni. Ważnejest, że tę osobę radują opisane cechy Mistrza albo Ją to dotyka, boli, rozczarowuje lub wzbudza inne pozytywne