DSC199

I oaoMMą awiamiaotei4    fto IWB dny£

caMie B y»i—ir XIX « XX wialni, do ccefo ^tyciywM B w liitn—B ndwir boy tyjący tfeooomitci «oa    oMldaayciaat. *«cy W Hfl llobww.

W.H. B■    ono B. W«M» * S. Web*.

W lii 1*1 ■ XIX MftKśa J.A. IWwoo wpraw adrii defr me>c >wiroNKM w ronmacmu pfTytnuwwci bear/>w»»ici Mkoaoikdir. foAnAa^c Jop» ■■pfyww Imrocfcwmy ■Uwrn ■ I mlrfi ul #■■■*■ >■ dań tir*. H 8 w ftkaM ■pnlnrfd Ołobaw. I W. v 93-97*. Spolec/ny dunbct buroboda ■■■*■ ■—narwl B«vrtd■ (ISjM a. 64-67), IMry podboiWitffO nhaoabroanoAć w gotpodanx Itapita-teaMi OoB rawcnrnśr H lot wwwofw B.

IS. Webbdw. ktrzy iwrtf iwrfc w cjrUlcay cfcank* B bwuBw om eoboty poblkne Jako Imfck Jcpo mumii iinir (aob. Haib. 1972. ■ 251-259).

FodknrOrBM ^okrwrpi dunłaau buiabocu mm MB"' iW—ji ■ wjrti WB BI nrf*~ | imi^if TrrT moriw Ba dla n)ofl bmobocto w eknoomU wolrłin/rioB. Jm A. MailnH w twych pdtiik)i ryrh pracach nkco Iwj akt wcttoAofcej podchwtril do kwmtt bnrohnci*. OM benaboda iwiaaMgo m wahaniami cythcznymi 9 odwbnid begobocio trwale, maiacr noMfólaie acptyr wutekiipolocMie. iwtoncn moralna (noto.

duakaen

BMg Mmhstf. 1925. ■ 446). Safcodliw* koawhwfK^c bouoboda ronaninl dobrze A-C. Pifoo. Był oo rwrtwp» kojoay rrhnren Mgaiywnymł dulkami hmoboda <9» goohfMowogo DosuMfal uncwnio laktcgo bc/roboń dla tatraiy kwalifikacji nwudowychow nawyków rcpih roej pracy. Podkrallał pr»y tym uhodhwa skudd IH wbocto urt—o dla potni ja góhiych jodnortdi. Jak I colą iwportartd (Pigoo. 1913. a. 32-33). Dla Pływ było jnaa, fta hiarobock jaat łatofyaa probkmem gjH

■ wyaul ar ym

•OO

Nąftrtńfj    ^l“apret*L|t btoo-

tucu. (bmaksayitycan db «*»dycyjnq ekonomii m» Uarycac). agM I looch A.C Kr*. Pnyjmu-B tafcił—ja WSBBSp| 38 gn ekonom* m< Umyczacj. Pigou wysunął dwa istotne twierdzenia hę.

wg jego teorii bezrobocia. Popłcrwwc, w warunkach swobodnego działania mechanizmów rynkowych występuję w gospodarce tendencja do pełnego zatrudnię-nia (Pigou, 1933. k 232). Ppdrugie. przyczyn utrrymyw*. ma mc bezrobocia nalepy upatrywać w ograniczenia ] przystosowawczych na rynku pracy, dory. Clących zwłaszcza zmian stawek płac (Pigw. 1915, 177-82 ona Pigou. 1933. >.294). Przyjrzyjmy Kg bh*ej jego teorii.

W analizie rynku pracy i bezrobocia Pigou przyjął kilka istotnych Dra (Pigou, 1933,1.232 i nut.). Po pierwsze, indywidualne podmioty gospodarcze działają zgodnie z za-sadą maksymalizacji własnych korzyici; pracownicy data do maksymalizacji użyteczności płynącej z konsumpcji i wypoczynku, pnedaiębiuntwa tal—domaksynuh/acji zyrim. Po drugie, na rynku pracy ayngaje duła łkzhu atrwsełkich pmkitluiw BB aśrmrgwU nul w zwudu zawodowe pracownicy, w rezultacie podmioty teaścsaw maić wpłynąć na efekty działania mrrhmdr-mOw rynkowych. Po necie, rynek pracy jol doskonałe pnejpysty. Pracownicy i przcdsśchśoniwa pnaiadaja doa-łouałainiroii arję o warunkach panmacyrh na rynku pracy. Po czwarte, tumuy jednorodność tmejtc pracy i pracowników. W związku z rym pracownicy traktują oferty pracy jdo idtutyem pod wzglcdoa charakterystyk ateplaco-wych. firmy ui zakładają. te wszyscy potencjalni pracuw-■fcy cbataiaayzBja aę laką samą ayikpririi K> piąte, da robocza jem doskouak mobiłaaL. płaco zał aa doskonałe pczkst. w rnarzeniu wraZhwośd u zmianę triami popytu i podaży na tynku pracy.

101