dzwonek karpacki i skupiony

Campanula • dzwonek Campanulaceae

Campanula • dzwonek Campanulaceae

Campanula carpatica Dzwonek karpacki

Naturalne stanowiska tego gatunku znajdują się w Karpatach, przeważnie jednak poza granicami Polski. Czysty gatunek w uprawie rzadko spotykany. Wyhodowano szereg odmian różniących się wysokością, pokrojem i barwą kwiatów. Przez rozmnażanie generatywne (z nasion) każdy może wyselekcjonować ciekawe okazy o odmiennych cechach.

Przedstawiony na zdjęciu ..kundelek", pomimo nieustalonego rodowodu, wart jest szerszego rozpowszechnienia. Jego cienkie pędy wysokości 25-30 cm tworzą gęste, zwarte kępy. Kwiaty ja-snofioletowe z jaśniejszym wnętrzem mają średnicę do 4 cm i są szeroko otwarte (czasami zupełnie płaskie). Kwitnie bardzo obficie (VI—VII). Po przycięciu powtarza kwitnienie.

Nadaje się na obrzeża rabat bylinowych lub inne wyeksponowane miejsca. Wymaga słonecznego stanowiska i alkalicznej, przeciętnie wilgotnej gleby. Mrozoodporność bez zastrzeżeń.

Rozmnażanie przez podział na przedwiośniu lub po przekwit-nieniu. Z nasion może nie powtórzyć cech.

m

» Campanula glomerata Dzwonek skupiony

2 3

Gatunek rozpowszechniony w całej Europie aż po Kaukaz. Ma sztywne pędy wysokości 30-50 cm. sercowate liście odziomkowe i węższe, zaostrzone łodygowe. Wszystkie rzadko owłosione. Kwiaty dzwonkowate, długości 1-5 cm. fioletowe, osadzone w kątach górnych liści i w główkowatym kwiatostanie szczytowym. Odmiana 'Schneehaschen' ma czysto białe kwiaty na pędach wysokości 20-40 cm. Kwitnie obficie VI—VIII.

Znany i łubiany dzwonek, sadzony na rabatach z innymi niewysokimi bylinami. Wymaga dużo słońca, lecz gleba może być przeciętna, byleby niezakwaszona. Mrozoodporność zupełna.

Rozmnażanie przez podział, wiosną lub w sierpniu, oraz wysiew nasion, wiosną.

GO gatunek [3] ‘Schneehaschen'

74