A
30. W trakcie leczenia czynnościowego złamań bliższej nasady kości ramiennej, ćwiczenia rozpoczyna się od: a) ruchów rotacyjnych,
(^T) mchów w płaszczyźnie strzałkowej,
• c) ruchów w płaszczyźnie czołowej,
d) ruchów obwodzenia.
31.
irwę <u.'
Złamanie kości łokciowej w 1/3 bliższej, z jednoczesnym zwichnięciem głowy kości promieniow ej to: aj złamanie Smitha, V=- - Arfc>rv”v
złamanie Monteggia. * '
-2«
■f"
§
d)
32.
złamanie Essc.\a-Loprcsticgo,
złamanie Gałeozziego. \p, prz^irr». c~»
»**"• iO^C>w, i XZo
Złamanie Malgaigne’a to: *
a) złamanie dalszej nasady kości podudzia.
b) złamanie bez przerwania obręczy kończyny dolnej,
c) złamanie kości przedramienia.
(3J> złamanie niestabilne miednicy.
^1^652^ ’ e>v3 T-
T
33. Centralne zwichniecie głowy kości udowej wymaga zastososrania wyciągu:
a) wzdłuż osi kości udowej.
b) wzdłuż szyjki kości udowej, cl za kolec biodrowy.
(tfp odpowiedzi a i b są prawidłowe.
34
Metoda leczenia operacyjnego po złamaniu szyjki kości udowej może być: a) przeszczep w obrębie szyjki kości udowej, implantacja endoprotezy stawni biodrowego.
^ c) usztywnienie stawu biodrowego.
wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.
36
Leczenie czynnościowe w obrębie kkd może być stosowane w przypadku:
a) złamania szyjki kości udowej.
b) złamanie przezkrętarzowc.
c) złamanie bliższej nasady kości piszczelowej.
(37) odpowiedzi b i c są prawidłowe.
Objaw „whiplasłT to:
a) złamanie w obrębie kręgosłupa szyjnego.
b) zwichnięcie stawów międzykręgowych w obrębie odcinka piersiowego kręgosłupa.
£j) chwilowe podwichrjęcie lub zwichnięcie stawów międzykręgowych w odcinku szyjnym kręgosłupa.
d) zerwanie wiczadła międzypoprzecznego.
37.
f manie łuków kręgu szczytowego to: złamanie Jeffersona, . Złamanie Bcnnetia. —■ c) złamanie Gaclazziego.
d) złamanie Maigaigne'a.
rd> *—o*
Najcicżs7ym postacią uszkodzenia rdzenia kręgerwego jest:
a) wstrzaśnienie rdzenia ze znacznymi objawami neurologicznymi.
b) stłuczenie rdzenia.
c) ucisk rdzenia z przemijającymi objawami neurologicznymi.
^ćTj^ poprzeczne przecięcie rdzenia kręgowego.
39. Poziomem uszkodzenia, poniżej którego możliwa jest samodzielna lokomocja chorego to: a) Cl.
TłC.
Th6. rd)\ Th 12.
38.
4