• my, “ł”' '»«mi W pr/cujięurorstw/c
pieniądza w czasie może pełnić funkcję stopy kapitalizacji „k” dla potrzeb szacowania wartości przyszłej, albo stopy dyskontowej „d” -dla potrzeb obliczania wartości obecnej (zaktualizowanej, teraźniejszej).
Celem zarządzania kapitałem jest maksymalizacja jego wartości. Realizacja tego celu musi jednak uwzględnia występujące uwarunkowania. Możliwy do osiągnięcia dochód determinowany jest różnymi przesłankami. Na przykład w działalności gospodarczej zależy on między innymi od: koniunktury gospodarczej, fazy cyklu gospodarczego, sytuacji społeczno-politycznej, a także od wewnętrznych i zewnętrznych warunków działania podmiotu gospodarczego. Równocześnie każdej działalności w sposób nierozerwalny towarzyszy czynnik czasu i czynnik ryzyka. Ten ostatni - ma podstawowe znaczenie, gdyż często pozostaje w związku z wysokością generowanych zysków (dochodów) - wysoki dochód przeważnie idzie w parze z wysokim stopniem ryzyka.
Powszechnie przyjmuje się, że głównymi źródłami ryzyka są:
- czynniki makroekonomiczne - inflacja, tendencje rozwojowe gospodarki, ogólne warunki działania,
- czynniki mikroekonomiczne - specyficzne dla samego podmiotu gospodarczego oraz dla otoczenia, w którym on funkcjonuje.
Inflacja jest istotnym źródłem ryzyka, szczególnie w gospodarce wykazującej tendencje wzrostu cen. Podmioty gospodarcze odczuwają jej skutki poprzez zmiany w wartości przychodów oraz kosztów. Najczęściej ceny i koszty w warunkach inflacji nie rosną równomiernie. Wykazują one zróżnicowanie, które uzależnione jest od sfery działalności (przedmiotu produkcji - branży) oraz struktury kosztów (różna siła wpływu inflacji na ceny poszczególnych czynników produkcji).
Wysoka inflacja z natury rzeczy ogranicza skłonność inwestorów do długoterminowego inwestowania. Natomiast podejmowane są inwestycje o charakterze spekulacyjnym. W takich warunkach znacznie utrudnione jest przewidywanie cyrkulacji kapitału, co istotnie zwiększa niepewność działalności gospodarczej i związane z nią ryzyko.
Praktyka gospodarcza wskazuje, że w okresach recesji gospodarczej rośnie ryzyko, a w fazie poprawy koniunktury (ożywienia gospodarczego) ryzyko działalności gospodarczej zmniejsza się. Nie można jednak tego stwierdzenia traktować jako generalnej zasady, gdyż polityka pieniężna, legislacyjna i celna państwa może mieć istotny wpływ na warunki funkcjonowania przedsiębiorstw. Także przedmiot działalności (branża) może oddziaływać na poziom niepewności i ryzyka. Z zasady w okresie recesji większe ryzyko towarzyszy produkcji dóbr inwestycyjnych oraz dóbr konsumpcyjnych wyższego rzędu, niż w przypadku dóbr i usług zaspokajających potrzeby podstawowe.
Wśród czynników specyficznych dla podmiotu, rozumianego jako element składowy branży, istotny wpływ na ryzyko działalności gospodarczej mogą mieć:
- dynamika innowacji,
- zależność od energii,
- możliwość wyjścia z danej branży.
Podmioty gospodarcze prowadzące działalność charakteryzującą się wysokim poziomem i dynamiką innowacyjności funkcjonują w warunkach wysokiego ryzyka. Ryzyko to występuje w procesie opracowania i wdrażania nowego produktu. Brak informacji uniemożliwia przewidywania potencjalnych zachowań konkurentów (np. jakie substytuty i rozwiązania techniczne planują oni wprowadzić). Stopień ryzyka jest tym większy im gospodarka jest bardzie otwarta na kontakty z zagranicą. Dlatego też przemysły nowoczesne, proinnowacyjne charakteryzują się z zasady wyższym poziomem ryzyka niż przemysły tradycyjne, które już przeżyły swoją rewolucję techniczną, a dokonujący się w nich postęp techniczno-produktowy ma charakter umiarkowany.
Doświadczenia lat 70-tych, kiedy wystąpił kryzys energetyczny, unaoczniają znaczenie energii w procesach gospodarczych. Szczególnie narażone są te dziedziny działalności, które mają utrudnione możliwości stosowania substytucyjnych nośników energii. Dlatego w dziedzinach wrażliwych na ten czynnik produkcji występuje wyższe ryzyko działalności, a zwłaszcza ryzyko inwestowania.
Podobnie ograniczone możliwości wyjścia z branży (zmiana profilu działalności) mogą prowadzić do wzrostu poziomu ryzyka. Specjalistyczne i kosztowne urządzenia, kapitałochłonność produkcji, wysokie koszty stałe, mała elastyczność procesów technologicznych, trudności upłynnienia majątku firmy wpływają na wzrost ryzyka działalności gospodarczej. Z kolei większa elastyczność w zakresie przedmiotu działalności oraz możliwości zbytu produkowanych wyrobów i
61