Komitet Redakcyjny:
Andrzej Grzywacz - Warszawa, Stefan Kowalski - Kraków, Kazimierz Rykowski - Warszawa,
Ryszard Siwecki (Przewodniczący) - Kórnik
Stefan Kowalski
Katedra Fitopatologii Leśnej Akademii Rolniczej w Krakowie
Mikoryzy są jednym z licznych przejawów symbiozy w świecie roślinnym. Zjawisko to nie jest sensu slricto obligatoryjne, jednak powszechne w warunkach naturalnego występowania roślin. Mikotroficzne są zazwyczaj rośliny
0 matym bilansie wodnym, zaś bez mikoryz - rośliny wodne, chociaż i te ostatnie po przesadzeniu w glebę zwykle stają się mikotroficznymi. To współżycie grzybów z korzeniami roślin jest na tyle trwałe, że rośliny mikotroficzne nawet gdy znajdą się w środowisku wodnym nie pozbywają się swego partnera grzybowego, w sytuacji dostatecznego zaopatrzenia w tlen.
Słowo mikoryza zaczerpnięte zostało z języka greckiego i oznacza organ złożony z grzyba i korzenia, inaczej „grzybokorzeń". Zainteresowanie badaczy współżyciem korzeni roślin i grzybów sięga połowy XIX wieku. Po raz pierwszy mikoryzę opisał Kamieński, ale termin mykorhiza (obecnie powszechnie w języku polskim używa się terminu mikoryza) wprowadził do literatury 4 lata później (1885) Frank. Mikoryza dotyczy tych korzeni, które nie przyrastają na grubość, a przerośnięcie grzybnią miękiszu kory pierwotnej ograniczone jest do komórek endodermy, natomiast komórki walca osiowego wolne są od strzępek grzyba.
W świecie roślin występuje duża różnorodność form morfologicznych
1 anatomicznych mikoryzy, w dużym stopniu determinująca sposób współżycia obu partnerów, co dało podstawę do wydzielenia różnych typów mikoryz.