gramatyka5

Zapisy (8), (9) i (15) to równoważne sposoby przedstawienia struktury składnikowej wypowiedzenia /l/. Czytelnik z łatwością przełoży drzewo /13/ — odpowiadające alternatywnej strukturyzacji wypowiedzenia /!/ — na zbiór par uporządkowanych typu /15/.

Zwróćmy uwagę na to, że porządek elementów zbioru Dl w /15/ jest nieistotny, podobnie zresztą jak sposób ponumerowania wierzchołków w /14/. Założenie o nieistotności uporządkowania linearnego przyjmujemy — wbrew oryginalnej anglojęzycznej tradycji — ze względu na specyficzne właściwości języka polskiego. Chodzi w tym miejscu o to, co tradycyjnie bywa nazywane (mniejsza z tym, czy słusznie) szykiem swobodnym. Tak więc w drzewie typu /9/, /13/, /14/ nieistotna jest kolejność rozgałęzień na tym samym poziomie hierarchii, istotna jest bowiem tylko hierarchia. Tę samą strukturę składnikową co zapisy /8/, /9/, /14/ i /15/ można oddać następująco:

/16/

Jest to ilustracja struktury składnikowej wypowiedzenia /1/, a także np. wypowiedzenia poniższego:

/17/    gazety kupuje zwykle moja starsza koleżanka.

Mówiąc inaczej: przyjęta w naszym skrypcie technika strukturyzacyjna z założenia nie oddaje związków lineralnych między składnikami.

Trzeba tu jeszcze zwrócić uwagę na pewien bardzo ważny moment. Otóż analiza wypowiedzenia /!/, którąśmy przeprowadzili wyżej, została zatrzymana arbitralnie: niektóre spośród składników uznanych przez nas za terminalne

dałyby się z powodzeniem dzielić	dalej:
/18/	(moj) (a)
/19/	(koleżank) (a)
120/	{wieczoru) (e)
a nawet
1211	(Jcoleż) (ank)
I22j	(wieczór) (n)

Jest oczywiste, że etapy /18/-/22/ reprezentują analizę morfologiczną, w tym /18/-/20/-fleksyjną, a (21), (22) — słowotwórczą. Otóż przy postępowaniu    wt|

48