gleby052

ki			■ri. ' .^s'					Wmm

Wapienie zawierające znaczny odsetek CaC0₃ mają zwykle barwę białą; W zależności ód domieszek mogą być jednak żółte, brunatne i szare. Twardość wapieni może być różna zależnie od wieku, domieszek itp. (około 4 w skali Mohsa). Składają się głównie z kalcytd, burzą się więc pod działaniem HC1. W wodzie zawierającej CÓi węglap wapnia rozpuszcza się, przechodząc w kwaśny węglan wapnia Ga(SC0₃)₂.

Hys. 16. Otwornićę budujące wapienie (wg Neumayra)

a- !r— Órbuttna, b. — Rotalia, c — Póly&tomelld, d — Calcąrlna

W zależności od przewagi szczątków nagromadzonych w wapieniach dzieli śię je na: muśzlowe, numulitówe, rafowe i litotamniówe; natomiast ze względu na formację geologiczną, w' której tworzyły się, na: trzeciorzędowe, kredowe, jurajskie, triasowe, dewońskię. Jak już wyżej powiedziano, wapienie mogą zawierać różne domieszki. W zależności pd nich wyróżniamy wapienie: dólomityczne, krzemionkowe, bitumiczne imargliste.

Wartość wapieni jako skał glebotwórczych jest. różna i zależy od ich właściwości fizycznych i chemicznych. Ogólnie stwierdza się, że im wapień zawiera więcej domieszek ilastych, a ihniej krzemionkowych, oraz im jest bardziej miękki, tym lepsze z jego zwietrzeliny powstają gleby.

Skały węglanowe. w Polsce najbardziej rozpowszechnione są w: Kie-leckiem, Krakowskiem, Ópolskiem/i na Wyżynie Lubelskiej.

M a r g 1 e są to skały; w których oprócz dużej ilości kalcytu znaj-S^^; śi^:;znaczne domieszki części ilastych (około 50%). Utwory te po|