gleby110

z zewnętrzną warstwą (a więc z warstwą nieruchliwych jonów kompensujących oraz z warstwą dyfuzyjną) tworzy mi celę, która nie ma ładunku, czyli jest elektroobojętna. Poszczególne warstwy miceli znajdują się ze sobą w dynamicznej równowadze. Pomiędzy powierzchnią cząstki a ośrodkiem dyspersyjnym (roztworem micelarnym) istnieje potencjał elektryczny, a część tego potencjału, zawarta pomiędzy warstwą nieruchliwych jonów kompensujących a warstwą jonów ruchliwych warstwy dyfuzyjnej, nazywa się poten c j a ł e m e 1 e k t r o kin etycznym (rys. 54).

Rys. 54. Potencjał elektrokinetyczny.

dalnej spada potencjał elektrokinetyczny „E” (wg Busseya, Swintosky*ego i Ric-

gelmana, zmienione)

l — potencjał na powierzchni granuli, 2 — potencjał na powiefczćhrii nieruchomej warstwy-dyfuz^ńej, 3,4 — potencjał .w;v    punkcie ruchome}: W    dywizyjnej,

tencjal na powierzchni ruchomej warstwy dyfuzyjnej

ze wzoru

ilość jednostek elektrycznych ładunku,

elektrokinetyczny potencjał cząstki, ładunek cząstki¹

1

Ładunek cząstki koloidalnej będzie tym wyższy, im silniejszą skłonność do dysocjacji wykazuje powierzchniowa warstwa jądra miceli. Zalety on również od stopnia hydratacji jonów warstwy dyfuzyjnej.