gleby114

Cząstki koloidalne naładowane ujemnie koagulują pod wpływ--kationów. Działanie koagulujące kationów jest tym silniejsze, im wiesza jest ich średnica, im wyższa wartościowość i im mniejszy jest stopień hydratacji, co obrazuje następujący szereg: Al⁺⁺⁺>H⁺>Ca^-~I> >Mg++>K⁺>Na+

W glebach klimatu umiarkowanego szczególnie ważnymi koagula::-rami glebowymi są Ca⁺⁺, Mg⁺⁺ i H⁺. Pod wpływem ich działania czystki ilaste gleby tworzą drobne kłaczki, które przyczyniają się, wraaf z próchnicą glebową, do powstawania budowy gruzełkowej.

Niekiedy w wyniku procesów glebowych dochodzi do wzajemnego wytrącania się koloidów różnoimiennie naładowanych. Zjawisko ta*c:£ dość często występuje w silnie kwaśnych bielicach, gdzie dodatni: naładowane zole Fe(OH)3 lub Al(OH)3 strącane są przez ujemnie naładowane zole humusowe. Przy. wzajemnym oddziaływaniu tych koloidów na siebie koagulacja może jednak zachodzić jedynie przy pewnych określonych koncentracjach zoli działających na siebie (rys. 56),

hydro larety. | sorboza jonów i nie nal datnich

Wla;

szych c

niki po'.

Bad i a ładi

gotnyn tomias we kw

Fe(OH)-zol

humus-2of

agregat o ładunku

Koloic

dodatnim

	■WźhzMMi

bowe

K<

stopn fca, *

bez ładunku

		*/’V\^1 • v
* • •

minę

man:

ujemnym

■BI    Jgg jgjg| J

Gdy w układach dyspersyjnych koagulacja zachodzi samorzutnie, następuje tzw. starzenie się koloidów. Przykładem tego rodzaju koagulacji jest przemiana krzemionki koloidalnej w opal. W czasie koagulacji koloidów hydrofobowych następuje oddzielenie ośrodka dyspersyjnego od fazy rozproszonej, która osadza się w postaci k o a ż e 1 i. Przy koagulacji koloidów hydrofitowych wyraźne oddzielenie ośrodka dyspersyjnego od fazy rozproszonej nie następuje, powstają natomiast