gleby162

czątkowo wypierana jest woda z porów największych, potem ze średnich, a wreszcie z najmniejszych. Na podstawie otrzymanych krzywych, zwanych krzywymi sorpcji wody, można określić następujące właściwości wodne gleb w procentach:

—    maksymalną pojemność wodną,

—    zawartość wody grawitacyjnej, czyli wolnej,

—    zawartość wody grawitacyjnej, wolno przesiąkającej,

—    pojemność wodną połową,

—    zawartość wody kapilarnej (pojemność kapilarną),

—    zawartość wody higroskopowej maksymalnej,

—    zawartość wody trudno dostępnej dla roślin, punkt trwałego więdnięcia roślin,

—    zawartość wody niedostępnej dla roślin.

Kształt krzywych sorpcji wody (rys. 73) pozwala też na określenie stopnia kultury gleby. Jeśli krzywa sorpcji bardzo odchyla się od osi „y” w poziomie Ap w stosunku do innych poziomów, wskazuje to na silną retencję wody, co z kolei związane jest z odpowiednią strukturalnością gleby, zawartością w niej próchnicy, porowatością itp. Jeśli natomiast /krzywa poziomu Ap jest bardziej zbliżona do osi pionowej w stosunku do niżej leżących poziomów, to należy sądzić, iż gleba ta znajduje się w kulturze gorszej.

Zaopatrzenie roślin w wodę

Roślina może pobierać wodę z gleby jedynie wtedy, gdy siła ssąca jej włośników korzeniowych (różna u poszczególnych roślin) jest równa lub większa od siły wiązania wody przez kapilary glebowe (tab. 11). Woda kapilarna wiązana jest z glebą z siłą od około 0,34 do około 31

Tabela 11

Siła ssąca systemów korzeniowych niektórych roślin'uprawnych (wg Yagelera)

: Roślina	Siła ssąca w atm. (mierzona w roztworze cukru)
Pszenica ozima '	6,7—11,1
Pszenica jara	5,3- 8,1
Żyto	9,6-14,3
Jęczmień . .;;;	9,6
Kukurydza	16,0r-27,0
Koniczyna czerwona	12,7—16,0
Buraki cukrowe	8,4
Rzepak ozimy	^v..t.
■''Słonecznik •/:'0' ■-■•••• - - - - - ■ ' ■ - —-	14,3