gleby164

Współczynnik więdnięcia wzrasta więc w miarę zwiększania się zawartości cząstek spławialnych w glebie, a szczególnie cząstek koloidalnych, natomiast pojemność wodna połowa nie wzrasta już w glebie ilastej w stosunku do pyłowej (rys. 74).

37,5

pojemność pc. /ra

woda przyswajalna dla roślin

współczynnik więdnięcia n

niedostępna dla roślin

piasek gtfha    glina pył    glina Ił

piaszczysta    Hasta    ‘

Rys. 74. Zależność między właściwościami wodnymi gleb a ich składem mechanicznym („ciężkością”, wg Buckmana i Brady’ego)

Przy ciśnieniu pomiędzy pF 4,2 i pF 4,7 w glebie zatrzymuje się jedynie woda związana siłami molekularnymi (higroskopowa i błonko-wata), która jest niedostępna dla roślin.

Przy ciśnieniu pF 4,7 (50 atm.) woda glebowa występuje w postaci higroskopowości maksymalnej.

Zachodzi pewna zależność pomiędzy higroskopowością gleby, a zawartością wody nieużytecznej. Według Vagelera i Aaltena zawartość wody nieużytecznej dla roślin wynosi

H = AWh,

gdzie:    ę

Wh — maksymalna higroskopowość, i A — współczynnik, wynoszący 1,2—2,2.

Natomiast zawartość wody użytecznej dla roślin wynosić

M^P -AWh,

gdzie:

M — woda użyteczna,

P—ogólna zawartość wody.